29-10-2013
L'Auzène na de sprong tot op de camping aan de Eyrieux
De boven Glueyre had sommigen nog niet volledig kunnen voldoen. We hadden immers het klassiek stuk in gedachten voor vandaag, maar dit heeft teveel water. Het bovenste stuk was wel mooi en zo, maar vereiste niet de topinspanning waar we ons onbewust hadden voor voorbereid. Het was dan ook niet verwonderlijk dat bij de uitstap van de Glueyre dan ook volgende vraag viel: "Zeg, hebben we nog tijd om de rest van den Auzène te doen?" De boven Auzène was fantastisch en volgens de topo's was het onderste gedeelte even goed, maar dan zonder de sprongen. Het plan is ambitieus. Het is al half drie. Er moet nog geshuttled worden. Het is een lang traject (7km). Het licht van het herfstzonnetje vergeelt al wat en waarschuwt ons dat ze voor zes uur al gedoofd zal zijn.mmm, nee, dit kan niet. Gelukkig opent Jan terug alle mogelijkheden door zich als vrijwillige shuttle bunny op te geven. Joepie, toch varen!.
De Auzène kan integraal gevaren worden, dus we stappen in waar we gisteren gestopt zijn. Als uitgelaten schoolkinderen kleden we ons snel om. Menno heeft ook al zijn neopreen half aan, tot hij zich ineens bedenkt. Neuh, toch niet varen. Even verwacht hij hetzelfde besef bij de anderen, maar nee hoor, even later klauteren 4 kayakkers al lachend naar beneden.
Ook hier verstopt de Auzène zich niet en kan het meeste nog net op het zicht gevaren worden. Het is wel eens spannend, maar sifons, of andere gevaren zijn hier veraf.
Het ritme zit er echt in en het team komt vlot aan de afsluitende stuw. Onze 2 bunnies zijn met 1 auto gekomen, dus kunnen we nog wat verder varen op de Eyrieux. De hoofdrivier is vrij breed hier, maar we kunnen toch beginnen met wit water, die je met enige verbeelding passage zou kunnen noemen. Spijtig genoeg blijft het hierbij. Het toerisme heeft hier van de rivier een volledige platte bak gemaakt, met af en toe een stuw. Bij het bouwen van de stuw is er telkens een vistrap en ook een kanaaltje voor kayakkers. Totaal oninteressant. Uiteindelijk hebben we 4km platte rivier gevaren en is het pikdonker als we met onze bootjes onderaan de camping aankomen.
Er is niet veel wijn nodig om dit laatste gedeelte te vergeten en al snel beginnen we noodgedwongen aan de straffe verhalen van de Auzène. De Auzène laat zich wel moeiteloos opdelen, maar het zou wel eens tof kunnen zijn om ze op één integraal te varen.
Voenkel.
instap vlak aan het bruggetje
De bunnies kunnen horen af en toe vreugdekreten uit de vallei en proberen dan ook een glimp op te vangen van wat beneden gebeurt. Maar zoals altijd kan je van boven enkel de kalme stukken zien...
Als Jo de laatste stuw afkomt, is het herfstzonnetje al achter de bergen.
Stef neemt de afsluitende stuw
fotoP/Auzene.mp4
