Vresse, Belgie

Er is voor 't eerst dit jaar hoop op water op de Venen, maar op 't laatste moment begint het te sneeuwen en vriezen. Gevolg: laag water op de Venen. Maar in 't Zuiden gaat het goed, de Lesse in Daverdisse staat op 140cm, de Vresse op 95cm.

Na de Lesse gevaren te hebben, komen we aan de instap van de Vresse en zien we de gebroeders De Buck net vertrekken op 't water, maar kunnen geen info uitwisselen over de waterstand aan de bruggetjes en mogelijke bomen. Maar 't feit dat ze doorvaren, lijkt goed. Keuze van boot? Klein beekske, klein bootje dus. Effe rillen bij 't aantrekken van het natte pak. Off we go. Maar al snel blijkt dat het hier goed vol staat. Het gaat razend snel, slingerend tussen de bomen op golven van 40 tot 50cm. Jörg leidt, bij de splitsing gaat hij links, wij volgen, zien een boom liggen, pakken rechts een keerwater, net op tijd. Jörg zit een keerwater verder en wanneer hij daar probeert weg te varen, geleidt de stroming hem langzaam tot onder de boom. We snellen te hulp, maar tegen dat we er zijn is hij al op de boom geklauterd en aan de kant. We dragen over en zetten terug aan. De stuw is glad bevaarbaar en geeft je echt een boost wanneer je beneden door het schuim duikt. Wat verder pakken we een keerwater, zien in de verte de houten bruggetjes aan de nieuwe chalets. Er is ruimte genoeg om eronder te passeren. We gaan door en varen onder de bruggetjes, ook de kabelgoot is geen probleem. Dan blijft het snel gaan tot even voor de betonnen brug. Oops die is laag. Jörg doet een lange paddlesteun, Stef rolt. Wim gaat te traag op z'n zij, z'n paddel raakt de brug, maar passeert ok. Dan Jo, maar bij het omgaan stuurt hij z'n boot voluit de kant in, ook zijn paddel raakt de brug en met een knarsend geluid en verdwijnt hij onder de brug. Bij 't aanschouwen van die twee, denk ik, 'ik kan daar gewoon onder' en leg me op m'n achterdek. Helaas, door op de S6 z'n achterdek te gaan liggen en waarschijnlijk mede door een golfke voor de brug, wipt de neus van m'n boot omhoog en knal ik keihard tegen de betonnen brug. Neusje glijdt verder omhoog, ik omlaag, backloop onder de brug, paddel knalt ook tegen de brug, maar hou hem vast met één hand. Backloopen is niet men sterkste punt, steeds erg desoriënterend, het duurt even voor ik klaar lig om te rollen... maar knal dan opnieuw hard tegen een boom. Die staat midden links in de stroming na de brug. Lig nu gekneld onderste boven onder water tegen de boom, rollen lukt niet, weinig keus... eject. De 'Swim for life' Kerstweek is net begonnen :-) Ik zie Jo voor mij uit zwemmen, hij is er sneller uit. Ik probeer nog m'n schip naar de kant te begeleiden. 't Is daar nog best diep, die vresse. Tot m'n knietje hard wat rotsen raakt en ik een boomversperring nader. Ik staak m'n reddingspoging en spoed me naar de kant. Damn, da's jaren geleden, een zwemke in d'Ardennen. Berekoud en een beetje overdonderd wandelen we door de sneeuw naar een kalmer stuk waar de anderen de brokken hebben verzameld.

Birdy swims for life...

We stappen in en varen verder. We gaan nu voor de tweede afdaling, Peter vaart nu mee die de eerste navette had gedaan, Jo doet de navette. De gebroeders de Buck vertelden ons dat ze rond de eerste gevallen boom geëddyt waren. Dus we proberen het ook. Maar nee, dit maal is het Stef die langzaam onder de boom glijdt, ook hij kan zelfzelf redden. Maar ook achterkomers begaan slordigheden, Wim raakt de boom op de splitsing, steunt er even op en vaart door, Peter doet hetzelfde maar blijft hangen, cravatte, wringt zich los, gaat achterwaarts de andere kant op waar ook een boom ligt, maar nog voor hij daar is, gaat hij om en zwemt. Terwijl hij stroomaf zwemt, ziet hij niet dat z'n boot blijft hangen en Wim hem op het droge trekt. Ik vaar door op zoek naar z'n peddel en wacht aan de stuw. Eenmaal aan de kant gaat Peter op zoek naar z'n 'drijvende' boot, stroomaf. De peddel is blijkbaar gevonden. Jo is gestopt met de wagen en Peter stapt in richting Semois om de boot te gaan zoeken. In de verwarring is het niet echt duidelijk dat die gewoon aan de kant ligt. We varen dan maar door, en wetende dat de beek vrij is, is het vanaf nu echt genieten. Super snel, leuke golven, slalommend en slingerend tussen de bomen.

een mooie waterstand

Aan de lage betonnen brug gaat het nu vloeiender, iedereen gaat gewoon voor de eskimorol, no problem, echt genieten. De barage aan het einde, is vlot bevaarbaar. De Semois is nog aan 't stijgen en de stroming op de Vresse stopt al voor het boogbrugje door de hoge waterstand op de Semois. De straat aan de uitstapplaats staat onder water en we kunnen naast de remorque uitstappen. Na een tijdje duikt Peter op en stellen we hem gerust dat de boot terecht is. We sluiten af met een derde en laatste afdaling waar enkel Stef op 't einde besluit nog een zwemke te zetten zonder duidelijke reden, moet ook kunnen hé.