11-09-2005
Warche, België
Er was afgesproken om 09:00 h in Grimbergen. Iedereen was stipt op tijd maar al vlug werd duidelijk dat het een zware dag zou worden. De avond voordien (of beter gezegd enkele uren hiervoor) zaten we allemaal nog op de gangster fuif van Thierry. Het was een heel korte nacht geweest en het pikte !!
De GPS van Tsjoepken leidt ons recht naar de Warche waar een Brusselse kayakclub hun vaarders al aan het opwachten is. Die club is blijkbaar wat beter uitgerust dan wij, ze hebben zelfs hun mobiele tapinstallatie en frituur bij ! Hopelijk staat die er nog als wij toekomen ...
Tijdens het verkleden merkt nonkel Gert al meteen de gevolgen van de korte nacht. Hij heeft zijn neopreen pak vergeten mee te nemen. Gelukkig is het niet te koud maar het is wel geen zicht !!!
We weten niet precies waar het instappunt is en wij rijden dan maar tot vlak na de dam. We zien in de verte de Warche lopen maar we zien niet direct een plaats waar we met de wagen dichtbij kunnen komen. We hebben geen zin om te beginnen rond rijden en besluiten dan maar om te voet een padje te volgen dat waarschijnlijk ook wel aan het water uitkomt.
Het padje komt inderdaad wel tot aan het water maar er is geen echt mooie instapplaats te bespeuren. Bijna overal waar we kijken zijn her vertikaal betonnen wanden. Slechts op één klein stukje is het een steile grasberm die weliswaar volledig met netels begroeid is. Het wordt dan maar een eskimostart. Dan is iedereen tenminste meteen goed wakker.
We plonsen het water in en tijdens de eerste kilometers blijkt al gauw dat dit een rustig kabbelend beekje is. Hier en daar zijn wel wat plekjes waar je wat kan spelen maar als je er niet meteen goed in ligt spoel je door en zijn er geen keerwaters om terug te varen.
Af en toe bieden de lage brugjes nog wat extra vertier. Bij eentje blijft Tsjoepken zelfs met zijn peddel onderaan achter een steen steken en bovenaan aan de brug. Gelukkig houdt zijn peddel het en kan hij zich even tegen de stroom in terug trekken om zijn peddel van achter de brug te trekken.
Nadat we een vrij grote tunnen doorgevaren hebben komen we plots toch nog een mooie playspot tegen met een groot keerwater. Na bijna een uur spelen is iedereen doodop en dobberen we voort tot aan het uitstappunt. Het was zeker geen hoogtepunt maar mochten we thuis gebleven zijn dan hadden we toch maar een halve dag nog in ons bed gelegen. Nu hebben we er tenminste nog een leuke dag van gemaakt.
