Shala dag 2

Albanië, voorjaar 2018

Dit wordt de koninginnerit van de reis, misschien niet de meest technische afdaling, maar op meerdere vlakken een specialleke! We verlaten namelijk Teth en laten de groene alpenweides achter ons, bye bye met de hoge grijs granieten bergen met wit besneeuwde toppen. Maar we gaan niet zoals we gekomen zijn.
We zijn van de stad Shkodër gekomen, een paar uur rijden op asfaltbaan en dan nog meer dan een uur 4x4 offroad over de col. Deze weg nemen we niet, we kajakken namelijk de Shala omlaag en deze loopt niet langs de weg, in tegendeel, waar de rivier heen gaat, zijn geen wegen, geen paden, geen bewoning ... niets. Puur onhergbergzaam niets, een beek, bos en bergen, ongerept, weinigen hebben ons dit voor gedaan. Maar we eindigen ook zomaar niet ergens op een uitstappunt langs de baan, neen, we eindigen in een meer, Lake Komani. Daar komt een bootje ons ophalen en dat zal ons na een uurtje varen terug afdroppen in de bewoonde wereld. Hé, als dit geen topper wordt!



De auto's voeren ons een eindje omlaag naar het laatste dorp, daar stopt de weg. Nog een paar paden volgende beek, maar dan verdwijnen de laatste huizen achter ons en weten we dat hier niets meer is, geen wegen, geen bewoning. Af en toe verkloofd de vallei en in het begin is het best nog wat technisch varen. We drijven op azuur blauw gletsjerwater met nog enkele passages, een paar kleine droppekes, scherpe bochten, zwaar verblokte passages, hier en daar wordt gescout, maar geleidelijk daalt de moeilijkheidsgraad van klasse 4 naar 3.







Er is slechts één passage waar we moeten voor uitkijken, een sifon in het midden van de beek en in het midden van de stroming, herkenbaar aan een rood-wit-gestreepte rots. En ja, wanneer de voorvaarders een 'wuchtige' passage omlaag zijn gevaren, zien ze in het keerwater een grote rood-wit gestreepte rotswand, STOP, STOP, sifon. We zijn er langs gevaren, toch zetten we secu's op en alles komt goed.
We dobberen nu door prachtige kloven, tussen bruine bergwanden en groene bossen, het zonnetje wint aan kracht, watervalletjes van de zijkanten... 't paradijs.







En dan hé, bewoning, een cabanetje in opbouw en dan een strandje met parasollekes en ligbanken, hé???? Nu wordt het echt paradijs, maar dan voor de zomertoerist. Blijkbaar is ons uitstappunt een restaurant-achtig iets, een startup van jonge gasten die met toeristen het meer en de rivier opvaren naar dit verlaten strandje en hier een tropisch paradijsje aanbieden. Boottocht, lunch, zonnebaden.
We schuiven aan, drinken een fris pintje, zonnecreme, ligstoel, beachvolley... eeuh, zaten we vorig jaar niet in Noorwegen tot aan ons knieën in het veen ons boten te dragen om dan te zien dat het instapmeer bevroren was, zo'n verschil en toch allebei zalig. Dan volgt de lunch, muziekje, eerder keihard muziekje, daar gaat de ongerepte vallei, soit, dan maar Geordie Shore Beach, macho mannen dansend op de strandtafels, hé maar waar zijn die babes??? Nee, geen babes te besporen.





Tegen de vooravond komt er actie bij onze gastheren en beginnen we onze kajaks te laden op de motorboot. De eerste meters manoeuvreert de motorboot nog zich door de laatste bochtstroming op de Shala en nadien varen we een uurtje door op het Komani meer. Het meer is ontstaan door een stuwdam op de Drin. Opnieuw passeren mooie landschappen om ons heen.











Op het einde van het meer bij de stuwdam worden we afgezet aan een hele kleine ferryhaven. Onze chauffeurs zijn nog aan het shuttelen en als ze even later aankomen rijden ze onmiddelijk de auto's op de ferry om de volgende dag naar Valbona te varen. In de haven is er bijna niets, een betonnen staketsel waar een auto of 10 op kan, een stuwdam, een tunnel waar de baan uitkomt, een hele grote rotswand, een cafe en winkeltje en een bar'tje. Eenmaal we goed en wel geïnstalleerd zijn in de bar met een raki en een tirana (=pint) zegt de barman... "you like music?" en voor we het weten haalt de man 2 mega luidsprekers uit, start de muziek op, Let The PARTY starttttt... We zijn allen op de Ferry in ons bedje geraakt, de ene wat later dan de andere :-)
Bye
Birdy







Een kleine kritische noot nog. De jongens van de startup die hun klein paradijsje proberen uit te bouwen, super, maar iemand zou ze een paar ecologische tips kunnen geven. Bvb Het is daar een super ongerept stukje natuur, maar ze koelen hun bier met een groep die op benzine draait, terwijl er een ijskoude beek naast stroomt.
En bij de tocht over het meer blijft het 'plastic soup probleem' her en der opduiken.

Bekijk op Nirjhara-Maps

Medevaarders