Al van in het begin van de week wordt er uitgekeken naar het weekend. Hoeveel van de voorspelde regen gaat er nu effectief vallen. De peilschalen worden van heel nabij gevolgd.
We hadden op iets meer gehoopt maar uiteindelijk blijven er tegen zaterdag toch nog een aantal interessante kandidaten over. Het gaat tussen Lesse, Hulle en Houille. Aangezien de Lesse al 2x eerder gepasseerd is dit seizoen wordt het de Hulle. Half tien verzamelt een mooie delegatie van 9 vaarders van 3 verschillende clubs aan de Pont Colin.
De Hulle of toch maar de Lesse?
De waterstand is niet bepaald extreem te noemen maar de Hulle ziet er zeker nog bevaarbaar uit. Zo?n 33 Ã 34 cm op de schaal aan de brug en 95 cm op het referentiepunt van de KBKV, de schaal van Sethy te Felenne waar 90 cm het minimum is.
Het extreem smalle begin van de Hulle verrast al direct 2 vaarders, Kris en Steve zijn tegen dezelfde boom gestrand. Kris kan nog opkanten en wachten op redding, de makkelijkste optie voor Steve is trekken en uitstappen. Door de lagere waterstand niet echt een probleem, kan makkelijk met de boot naar de kant wandelen.
Een typisch beeld van de eerste kilometer op de hulle
Ondanks dat het niet direct de meest ideale start was verloopt de rest van de afvaart probleemloos. Iedereen passeert vlotjes de verblokte passages die kenmerkend zijn voor de eerste kilometers van de Hulle. Onder de brugjes kunnen we vlot door. Het grootste aandachtspunt blijven vooral de bomen. Een drietal zijn te overvaren, bij een drietal kanjers moeten we er toch uit. Op sommige plaatsen voel je even dat een vijf centimeter meer geen kwaad zou kunnen maar het blijft toch een geweldig leuke beek.
Kunnen we er langs? Nee toch maar niet
Na anderhalf uur varen komen de wagens in zicht. Toch missen we nog bijna onze uitstap waardoor we een heel eind door het bos moeten baggeren met de boten en af en toe zelfs een schoen verliezen in de dikke modder.
Aangezien alles vlotjes verlopen is is er nog meer dan voldoende tijd voor een 2de run, het is nog maar net 12 uur gepasseerd. De Houille is het dichtste bij dus die geniet dan ook de voorkeur.
Door de luxe van Steve zijn camionnette krijgen we alle boten, materiaal en 9 mensen in 2 wagens gepropt waardoor we direct koers kunnen zetten richting Gedinne.
De camionnette van Steve, geweldig om mee te hebben
De Houille blijkt echt een riviertje met verschillende gezichten te zijn. Begint als een liefelijk kabbelend beekje waar de overhangende takken het grootste probleem zijn, dan waan je je plots op de Warche wanneer je tussen al de weilanden aan het varen bent en net als je denkt van is dit het nu duikt ze het bos in en krijgt ze meer het karakter van de andere beken hier in de buurt met een paar mooie licht verblokte passages en enkele stuwen. Toch best nog de moeite waard.