Aslielva: slide & slides

Voorlaatste dag... gisteren nog even naar het thuisfront gebeld en info ingewonnen over mijn pijnlijke enkel. Mijn grote broer (professor anatomie aan de VUB) raadt varen absoluut af, mijn osteopaat-klimmaat ziet er geen graten in en geeft tips hoe ik die voet best intape. Hopelijk lukt het deze keer wat beter want de vorige uitprobeersels (zit achteruit, voetsteun terug vooruit, neopreen bottekes in plaats van schoenen,...) waren niet echt succesvol.

Vandaag op het programma een rivier met slides: 100 meter, 200 meter, nog eens 100 meter... veel dus. Gekke opmerking in de gids die Bruno van het internet geplukt heeft: deze rivier is te goed voor de buitenlanders.
Van op de kant ziet het er behoorlijk indrukwekkend uit. Het kleur van het water doet ons aan de Hoegne denken... niet glashelder dus en volgens Bruno ziet dat er altijd steviger uit dan het is. Eens de eerste slide gevaren moeten we hem gelijk geven: dit is niet echt moeilijk, vooral plezant en het gaat meestal lekker snel vooruit.



Er is ook variatie in de slides: één met kikker halverwege, één met afsluitend een mooie drop, enkele met af en toe een kleine stopper onderweg.
Al snel is iedereen het er over eens dat je geen echte Nirjharaan bent als je geen 200 meter slide hebt gevaren... (zeggen we vooral omdat Ward dit aan het missen is)



Het betere bots- en knotswerk zou je het ook kunnen noemen. Op één van de slides wil Wim de fun wat opdrijven en hij stelt voor om samen te starten. Op mijn vraag 'wie eerst?' volgt: 'Ikke... ik weeg wat meer en ik ga véél sneller gaan'. Wim inhalen lukt me niet maar echt uitlopen kan hij toch ook niet.



Aan de brug is het voor mij welletjes. Zo geef ik mijn grote broer toch ook een beetje gelijk.

Ik stap naar de auto om de shuttle te doen, de rest vaart voort tot de volgende brug.
Even verder aan de uitstapplaats is een geschikt plek om de tentjes op te werpen. Bij het verkennen van de rivier hadden we had al gezien: overal Moose-keutels... vanavond wordt het dé kans om zo'n beest te zien.

Voor het avondeten maken we wat blikken leeg en als dessertje volgt er brood op een stok. Daarna gaan Birdy, Wim en ik op zoek naar de Moose.



Hoog en droog de heuvel op lukt niet in Noorwegen: overal moet je opletten om natte voeten te voorkomen (wat mij alvast niet lukt). Na toch wel een flinke cirkel rond de kampplaats (hoe Wim en Bert die kampplaats teruggevonden hebben is me nog steeds een raadsel) hebben we nog steeds geen Noorwegenbeest gezien. We drinken nog een laatste Belgische Cara en stellen vast dat er nog één pintje overblijft om morgen terug naar het thuisland te brengen. Zullen we het aan de douanier geven en bekennen dat we toch 'a little bit more than the limits' mee hadden?

Bekijk op Nirjhara-Maps

Aslielva, Slides

Medevaarders