Sorba, Italië
Hoera! ! Ik ben dag 4 en 5 zonder zwemmen doorgekomen. Met toch wel stevig water op de agenda.
Lekker geen verslag van mij dus voor de beneden Sesia (ik verdenk Bruno van gepland leedvermaak toen hij ons allemaal kort op mekaar de Baldinges af liet varen), de Egua (waar in één van de tofste passages mijn spatzeil loskomt maar waar ik met een volle boot toch overeind blijf) en de Landwasser waar ik letterlijk uit een wals getrokken wordt door Jorg (en ik had echt niets gevraagd).
Dag 6 is het dus weer van dat.
In de ochtend hebben we de Gronda gevaren en na de lunch staat de Sorba op het programma. Wim vaart niet meer mee (ziekjes) en Menno gaat enkel de slides van de Sorba nog doen. Ik vind dat een prima idee en sluit me aan bij Menno. Die slides zien er immers knap uit. Bij de tweede slide loopt het echter mis genoeg om het verslag te mogen schrijven: ik hoor iets van links aanvaren en dan links weet ik wat. Ik dus links maar in plaats van op het einde van de slide nog een goede slag te geven draai ik traag de wals in. Een slechte eskimorol later doemt er iets geels boven mijn hoofd. In plaats van de punt van Menno's boot te pakken stap ik uit en wordt ik 2 minuten speleoloog. Het grotje waar ik me bevind is een prima plaats om de boot te legen en terug in te stappen.
Slide 3 levert geen probleem en mijn revanchegevoel is te sterk om samen met Menno hier al te stoppen. Die Sorba moet niet denken dat ze me nog eens zal doen zwemmen (Blijkt voorlopig nog te kloppen ook).
 |
| Bruno gaat als eerte van slide 3 |
 |
| Menno volgt |
Na de Sorba hou ik het wel voor bekeken: ook ik ben al een paar dagen ziek en het Nirjhara-tempo is aan de hoge kant voor mijn wat oudere maar nog lang niet versleten lichaam (en geest).
Jan
Na de schitterende slotpassage van de Gronda boulderen we door over de Sorba, eten even snel en gaan dan verder.
Ik heb besloten alleen nog even de 3 slides van de Sorba mee te pakken maar het kloofje niet te varen. Ik dacht dat de waterstand duidelijk hoger was dan vorig jaar en veel meer water wil ik niet hebben, dan wordt het klasse V en daar heb ik geen zin in.
De 3 slides zijn top en even later sta ik met Robert en Wim de ploeg van boven te bekijken. Spijt heb ik toch wel als ik er achter kom dat de waterstand duidelijk lager is dan de vorige keer, ik had het nu eenmaal in mijn kop om te stoppen, maar had gewoon mee moeten gaan.
 |
| een bedrieglijke drop; hoofdstroom gaat recht tegen onderspoelde rots; flink naar rechts sturen is dus de boodschap |
 |
| Ook bij Erik lukt het prima |
 |
| Peter vaart weer als laatste en kan dus evalueren wat de beste aanvaart is |
 |
| Voenkel ergens halverwege |
 |
| Jo iets verder; ziet er easy uit maar is het niet |
 |
| Jan in een lange smalle passage bijna op het einde |
Ach, het zonnetje op de blote bast is wel top, dus zoveel spijt heb ik toch ook weer niet ;)
Tegen kwart voor vier zijn we klaar met de Sorba, laden op en rijden naar de Sermenzina, de rivier die samen met de Egua de Sermenza vormt.
