Reuss, Zwitserland
Nu met filmke !
Jan's relaas:
Zoals afgesproken staat Gert om zes uur aan de deur (vroeg dus !). We (team groen) laden mijn spullen in de auto en vertrekken ruim op tijd voor de afspraak in Luik anderhalf uur later. Stef, Jo en Pieter (team rood) staan er al en een paar minuten later komt ook het blauwe team de parking opgereden met Wim, Peter, Bruno, Robert en Menno.
 |
| als dat geen uitwerkt vertrek plan is |
Iedereen is er precies op gebrand om snel in de boot te zitten. Enkel Wim lijkt alles uit de kast te halen om het varen wat uit te stellen. We komen onderweg meerdere landen verschillende keren tegen en ook Manheim en het standbeeld van een zekere Biesmark staan 2 maal op de route geprogrammeerd. Eén ding mag gezegd: file hebben we niet gehad?
Aan de Gotthard staat de Reuss op het programma. De ideale rivier om in te varen en tevens een nuttige tijdsbesteding in geval van files aan de tunnel. De rivier stroomt goed door en een paar passages worden verkend.
 |
| Jan zet alvast goed in |
Tijdens het verkennen zien we Sven Joos en vrienden voorbij denderen... wie zei er ook weer dat de wereld klein is? (antwoord onderaan de tekst).
Robert wil na het in-?varen? ook wat in-?zwemmen?.
 |
| Beyr op weg naar de wokkel |
Twee maal lukt dat wonderwel. Bij de 2de zwem blijft zijn peddel onder een boom steken: een aanvaardbaar excuus om niet te eskimoteren.
Even later ga ook ik op zoek naar een uitvlucht om niet te rollen: kijk altijd een hindernis verder dan de eerst volgende is de goede raad die ik aan mij voorbij laat gaan. Na een walsje zit ik te veel naar links en zie ik plots een schuin onderspoelde rots op me afkomen. Voor een peddelslag tussen boot en rots twijfel ik te lang en in mijn cursus ?kajakken met nonkel Bob' staat niet wat ik in dit geval moet doen. Ik word netjes ondergeduwd door de schuine rots en spoel gelukkig door. Een halve poging om te rollen is niet genoeg en mijn eerste verslag zit er aan te komen. Ik troost me met de gedachte dat het varen goed ging en dat zo'n schuine rots boven je kajak niet echt eskimoteervriendelijk is. Toch benieuwd of ik het morgen verslagloos kan houden...
Even verder stopt ons traject (het mocht voor mij dus iets korter zijn) en rijden we verder richting Sesia.
 |
| late dinner in pizza restaurant |
Het avondmaal wordt pizza onderweg (Peter doet wat speciaal en neemt een pizza opdeweg).
De Camping is gesloten als we toekomen. We laten de auto's buitenstaan en via het achterpoortje komen we op de volgepropte kampplaats. De tentjes worden opgegooid: slapen doen we ?ding-dong' bijna wel.
*Biesmark
Menno's relaas:
Dag van vertrek, om 4 uur gaat de wekker. Brrr, dat is lang geleden, zo vroeg eruit, snel pak ik m'n spullen, nog even een kop koffie en dan met boot en tent op weg naar Herentals.
Na een relaxed Alpenweekje aan de Soca met de Batavier, gaan we nu met Nirjhara net een niveau hoger varen tussen Hemelvaart en Pinksteren.
We (Peter, Wim, Robert en ik) verzamelen bij Bruno vanwaar we verder rijden naar Luik om aan te sluiten bij de rest (Stef, Jo, Pieter, Jan en Gert).
Plan is om naar Valsesia te rijden maar vooraf 's middags laat nog even de Gotthard Reuss te gaan varen (3 km WW III-IV). Dat als alternatief voor de file voor de Gotthard tunnel.
Bijgestaan door de autonavigatie, de smartphone tomtom en mr Guide (allen voorzien van meer of minder filevoorspellend vermogen) slalommen we van Luik naar Duitsland, naar Frankrijk en weer terug. We doen toeristische trips in Saarbrucken en Mannheim (3x) maar belanden uiteindelijk toch tegen half zes aan de instap van de Gotthard Reuss.
"Rij maar door" , denk ik nog, dit wordt schrapen, veels te laag. Maar eenmaal op het water blijkt wederom; van bovenaf op een rivier kijken vertekent de waterstand enorm.
De Gotthard Reuss is als vanouds, stevig verblokt veel verval maar met uitzondering van 2 of 3 passages geheel op zicht te varen.
Met enigszins opgetrokken wenkbrauwen zie ik ons als een totale groep van 10 man vertrekken zonder een helder beeld wie eigenlijk vooruit vaart (dat hoeft met Bruno ook meestaal niet (-;) en wie achter. Dus ik sluit dan maar de rij.
Een paar honderd meter na vertrek ligt Gert in een keerwater te wachten en vraagt "heb je Robert gezien?". Oeps! vergeten, die is nog geeneens ingestapt.
 |
| beyr sluit aan bij de rest van de groep |
Gert en ik wachten op Robert en varen dan verder naar de rest die een eind verderop in de stenentuin toch wel is blijven wachten.
Direct onder de hangbrug begint de eerste grotere passage die je altijd even wilt zien voordat je de afsluitende drop van 2 meter tussen twee wandjes wilt varen.
De eerste drop is door de wat hogere waterstand eenvoudig te varen en de laatste val levert voor niemand echte problemen op. Al die dikke creekers, wel of niet gebooft links langs het wandje, komen er makkelijk doorheen.
 |
| Stef in de grote drop |
 |
| wim in de grote drop |
Midden tussen onze groep door, 10 man verkennen en één voor één varen kost enige tijd, komt een groepje van 3 man de passage op zicht afvaren, Kasper, Sven Joos en een vriend zijn achter ons ingestapt en maken even een snel runnetje op de weg terug uit Tessin.
 |
| Kasper toont ook even hoe het moet |
Even groeten, ik wijs even snel de lijn, en met een lange nek tjoepen ze alle drie snel ook de drop af en zijn weg.
Dan zijn we bij de "wokkel", een bocht naar links met een smalle lijn helemaal rechts langs de wand waar je automatisch door het wandje en water kussen naar links wordt weg/om geduwd. Een klein keerwater in het midden geeft je de mogelijkheid naar links over een steen weg te boofen zonder bij de wand te komen.
 |
| Pieter weet de wokkel te ontwijken |
 |
| het scheelt niet veel maar ook net naast de wokkel |
 |
| even de boof van de nieuwe zet testen |
Sommige lijnen zijn perfect met boof, andere zijn zonder, gaan door de wokkel en hebben geen consequenties.
Alleen Robert wordt gewokkeld, gaat ondersteboven over de "Harry-schouder-uit-de-kom-kei" die er direct achter ligt,rolt half, pakt het volgende vervalletje en stapt dan uit.
Tijdens het lozen verstopt hij ook nog zijn loosdop in de rivier die we, miraculeus, na een paar minuten zoeken van de bodem kunnen oprapen.
Een paar passages later toont Robert dat de vorige carnage geen toeval is. Hij zit gewoon nog niet lekker in zijn boot, gaat weer om, rolt weer niet en besluit nu zijn peddel te verstoppen onder een grote boom in de rivier. Wat heeft die vent toch met verstoppertje spelen?
De peddel is onzichtbaar maar Robert weet bijna zeker dat hij onder die boom (uiteraard in de hoofdstroom) moet zitten, daar heeft hij hem tenslotte achtergelaten...
Aangelijnd zwemt hij naar de boom, weet zich daar vast te klampen en exploreert de diepten. Tsjakka, een peddel!
Vlak voor het einde probeert Jan nog zijn favoriete sport, "Boulderen", in het spel te brengen, hij probeert een " kontstart" tegen een onderspoelde boulder. Normaal hangt er echter geen boot aan je kont Jan! De boulder neemt wraak en Jan verdwijnt met boot en al langzaam onder water, ik lig er vlak naast en kan niet meer doen dan filmen. Eenmaal diep genoeg wordt de afwaartse druk op de boot sterk genoeg om boot en Jan met de stroom mee te nemen, hij rolt nog maar Gert, zogenaamd helpende hand, duwt hem snel weer onder, gelukkig, nog een zwemmer...
Nog een paar kleinere passages en dan is de fun voorbij. Snel omkleden, auto's halen en op naar het Lago Maggiore.
In Omegna duiken we om 10 uur een pizzeria in waar we voor 4-6 euro pizza's krijgen. De resterende 4 euro worden opgemaakt aan wijn en aqua voor de drivers.
Nu nog even het bergpasje tussen Omegna en Varallo over en dan zijn we op Camping Valsesia in Balangera.
Op het pasje probeert peter nog de plaatselijke everzwijnen te lokken met een bronstige roep. Kotsend hangt hij over de vangrail. Na een 4-tal bronstige "Bwoehaaaaa" brullen produceert hij een grote bruine straal pizza aangelengd met wijn. Geld terug vragen Peter!
 |
| Bwoehaaaaaa |
 |
| pizza tonno... |
Of het de zurige kotslucht is of het hilarisch lachen van de rest van het team zullen we nooit weten maar de everzwijnen laten zich niet meer zien.
De Camping is dicht maar via een achterommetje kunnen we onze tentjes werpen en net na twaalven lig ik op een oor. Eerste vaardag is geslaagd!
Reuss - voorjaarsverlof 2012 Nirjhara from Jan Van Roy on Vimeo.
