19-07-2011
Schwarze Lütschine, Zwiterland
Aangezien er maandag door de late instap en het vele noodzakelijke verkennen/omdragen op de Weisse Lütschine geen tijd meer was voor de Schwarze Lütschine, was deze dinsdag samen met de Engstlige en de Aare, waar Bruno ons eigenlijk al stond op te wachten, een van de mogelijkheden.Na wat overleg viel de Aare af wegens toch iets te ver rijden en misschien niet voor iedereen even geschikt. Aangekomen aan de pijlschaal van de Engstlige stond het water dan weer onder het vereiste minimumniveau. Op dus naar de Schwarze Lütschine.
Door de verkenning van de avond ervoor wisten we al ongeveer waar de instap was en ook de uitstap was gekend waardoor we vrij snel op het water zaten.
 |
| de instap |
Het eerste stuk stroomt naast de hoofdbaan en hadden we op voorhand dus al goed kunnen bekijken. Een kanaal met witgrijze golven zonder veel stenen in de buurt. Na ongeveer een kilometer komt de beloofde kloof eraan. Iedereen duikt onmiddellijk een keerwater in om een beetje een overzicht te krijgen van wat gaat komen. Ziet er best pittig uit maar wel overzichtelijk. Een voor een verlaten we onze keerwaters en banen we ons een weg door de eerste stenige stroomversnelling.
 |
| 't begint stijler naar beneden te gaan : de ingang van de boskloof |
Ik probeer wat in het spoor van Wim en Pepe te blijven om een idee te krijgen van de te varen lijn en dan is het weer verzamelen in het volgende keerwater.
De volgende uitdaging komt er al onmiddellijk nadien aan. Bij Thierry slaat de twijfel even toe maar uiteindelijk stapt die toch weer in. Ik kijk eerst nog even goed naar Robert en Kris en verlaat dan ook mijn veilige haven. De stroomversnelling op zich is bijna een rechte lijn met toch wel wat verval. Naar het einde toe buigt de rivier af naar links en komt het volgende keerwater in zicht. Af en toe is het toch wel opletten geblazen. Alles blijft ook aan een meer dan behoorlijke snelheid vooruit gaan.
De moeilijkheden lijken nadien iets af nemen maar het blijft wel interessant. Onderweg komen we ook nog een bijna rivierbrede niet al te felle rappel tegen die je mooi op rechts kunt passeren.
Als het nog iets meer begint af te vlakken staat Mozes ons op te wachten aan een brug om het laatste stukje mee te varen.
Alles is vlot verlopen en de afvaart heeft dan ook niet al teveel tijd in beslag genomen waardoor er nog tijd is voor een tweede rondje. Na de verschillende mogelijkheden afgewogen te hebben gaan we toch maar voor hetzelfde stukje minus Thierry. Die gaat straks samen met Philippe nog een keer voor de Simme.
Het terrein is nu gekend en alles gaat sneller vooruit.
 |
| Nu volle gas... |
Veel keerwaters worden er niet meer genomen. Waar bij de eerste afvaart alles nog goed ging ga ik nu toch onderuit. Hoewel ik er vrij snel uit ben, heb ik onderweg toch nog een paar flinke stenen mee. Mijn boot trekt er ondertussen op uit voor een solotocht. Na een klauterpartijtje geraak ik aan de baan en na die even gevolgd te hebben zie ik beneden mijn boot liggen. Voenkel komt me ondertussen ook al tegemoet.
Mijn boot heeft de grootste moeilijkheden ondertussen alleen overwonnen en tot de uitstap is het dan ook rustig uitvaren.
2 afvaarten en 2x zwemmen is voldoende voor mij. De avondlijke tocht op de Simme laat ik over aan Pepe, Philippe en Zebra.
Els
