Weisse LÃ¼tschine, Zwitserland

Het heeft gisteren flink geregend, dus hebben we vandaag een keuze aan rivieren. We gaan de Luetchines aansnijden. We beginnen met de Weisse. Er heerst veel twijfel in de groep en het toeristisch valleitje rijden we enkele malen op en af. Doen we de kloof of juist niet? Wat schrijft Peter Knowles? Zouden we niet nog eens de peilschaal gaan checken in het dal?:-)

Uiteindelijk stappen we toch in. Een Zwitserse boerin komt nog eens duidelijk maken, dat we niet over haar wei mogen stappen, en dan nog een gans gezaag, en dan laten we ons in de gekanaliseerde bak glijden.

Keerwaters zijn schaars en binnenkort komt er een onbevaarbare stuw, dus houden de meesten zich wat op de achtergrond. Sommigen zijn zelfs niet ingestapt. De stuw is gemakkelijk herkenbaar en de overdracht gemakkelijk, daar er een wandelpadje loopt rechts van de rivier. Ik herinnerde mij de rivier niet meer, ondanks dat ik ze 5 jaar geleden ook gevaren had, maar als we naast de stuw lopen, komt ineens alles terug. Zware verblokte passages, die in elkaar overlopen. Wel voldoende keerwaters. Met drie stappen we in. Met Wim en Robert gaat het vlot: als er moet gescout worden, stapt er iemand uit aan beide zijden van de rivier en halen we het ganse kayaklexicon van symbolen boven om mekaar op de hoogte te brengen.

Uiteindelijk varen we alles. De passages worden langzaam iets gemakkelijker, maar bij de laatste gaat het fout. Ik ga om, eskimoteer, om, en zwem. Mijn peddel wordt dan ook nog uit mijn handen gerukt. Het kost me wat moeite om naar de kant te zwemmen, omdat de stroming alles naar het midden duwt. Robert was de enige die onderaan lag en snelt achter mijn materiaal.
Hij slaagt erin om mijn boot vast te pinnen achter een rots en de peddel op het droge te krijgen. Uiteindelijk maakt hij ook nog mijn boot los en kunnen we de schade evalueren: 3 scheuren aan de onderkant, en een barst in het zitje. 's avonds lassen we alles zodat we weer klaar zijn voor nieuwe avonturen.