04-06-2011
Sjoa, Noorwegen
Het is de tweede dag van onze trip in Noorwegen. Gisteren hebben we Sjoa Asengjuvet en de Playrun gedaan om wat in te varen. Zo kon ik wat wennen aan mijn nieuwe boot (fluid Solo) en peddel (double dutch rage) en was zeer tevreden over het resultaat. Vandaag dus de Ridderspranget, op papier hetzelfde niveau als Asengjuvet klasse 3-4. Ik ben wat zenuwachtig omdat dit nog maar mijn derde rivier is en Jan en Jo niet meegaan, maar Wim weet me te overtuigen om toch mee te gaan. De eerste twee passages zijn echter direct wat lastiger. Ik besluit er toch voor te gaan. Jorg gaat als eerste, Birdy wil zijn naam waar maken en besluit van de rotsen in het water te glijden, maar het loopt niet helemaal zoals gepland. Birdy plaatst zijn peddel verkeerd en het resultaat is dat hij overkop gaat en een Bloedneus oploopt. |
| en 't is gene ketchup |
Ik zet in na Wim, maar er loopt iets fout, ik ga om en probeer nog te eskimoteren, het lukt echter niet en ik zit opgescheept met het verslag ? Mijn boot wordt gerecupereerd achter de volgende passage, de rest gaat vlot door de eerste twee passages. Daarna volgt 600m rustig water, waarna het water verdwijnt achter de horizon. Iedereen stapt uit om de situatie te verkennen. We zijn aan de Ridderspanget waterval gekomen, deze indrukwekkende waterval lijkt niemand te willen varen tot plots Jorg voorbij komt varen, blijkbaar heeft hij niet getwijfeld en is er voor gegaan. Helaas was niemand hier van op de hoogte en zijn er geen foto's genomen. Achteraf hoor ik van Robert dat Jorg bij de landing een backloop heeft gedaan, gelukkig spoelde de waterval goed door en kon Jorg moeiteloos eskimoteren. De rest draagt om. Daarna is het voor mij een grijze zone, ik herinner me nog een waterval die rond gedragen werd.
Vervolgens komen we aan een korte kloof waar het water wat meer snelheid krijgt. We stappen uit en gaan verkennen, deze ?sporty challenge for the class 4 peddler? ziet er op het eerste zicht ok uit, er is enkel een dik gat in het midden, 100 m voor het einde van de kloof. De boodschap is hier rechts of links van varen. Mijn plan is Birdy of Bruno volgen. De kloof lijkt van in het begin al fout te lopen doordat ik het keerwater voor de kloof mis en achteruit vertrek, ik kan me gelukkig draaien en zit vlak achter Birdy. Alles gaat goed tot birdy naar links gaat, ik probeer hem nog te volgen maar ik ben te laat, het onvermijdelijke gebeurt. Ik ga over een hoge golf en beland in het gat dat we perse moesten vermijden. Ik probeer het advies van Birdy op te volgen en blijf eskimoteren, maar het mag helaas niet baten, ik kom bijna boven maar trek dan toch maar mijn spatzeil open. Gelukkig was dit al bijna aan het einde van de kloof, Stef heeft blijkbaar een plaatst gevonden om te beveiligen, het werptouw is een opluchting hierdoor krijg ik wat adempauze en zie ik waar ik veilig aan land kan geraken. Mijn boot wordt gerecupereerd aan het einde van de kloof (waarvoor dank aan Bruno, Robert, ...) Ik kan mij liften op de boot van Birdy tot achter de kloof, nu zit ik zeker opgescheept met het verslag!
Na de kloof volgt nog een tripple combo, Jorg, Bruno en Birdy doen deze volledig, Stef en Peter doen enkel de twee laatste. De rest draagt om.
Bij de laatste lastige passage komen we Jan en Jo tegen. De passage lijkt moeilijk, de keuze is ofwel links via een langgerekte kicker of rechts via een S-bocht over een bony stuk. Stef gaat als eerste en laat het zeer makkelijk lijken. Vervolgens gaan Robert, wim en Bruno zonder probleem naar beneden. Gert maakt een klein foutje en zit wat te veel naar rechts en gaat halverwege om, maar kan zich goed herstellen en eskimoteert zeer snel voor de laatste val. Jan doet teken dat ik er beter niet afkom, maar ik besluit het toch te doen, ik zet aan een ga er voor. Ik volg de juiste lijn van de rest en kom zonder probleem beneden. Jorg steelt de show en gaat via de linkerkant. Het laatste stuk tot aan de kampplaats is veel kalmer doch ik mispak me op een klein rapelleke en moet alsnog eskimoteren.
Al bij al was het een zeer geslaagde dag voor mij, ondanks mijn twee zwemmekes heb ik toch al is geproefd van wit water en I LIKE IT!!!
Ward
This section presumably would be a much more serious undertaking than the lower Sjoa sections, with some grade V and even an unrunnable falls. All I knew from previous visits was that the put-in was in fantastic surroundings. Take off started with a bang for Birdy, over-rotating during his seal launch and smashing his nose into his paddle. A lot of blood was spilt but luckily the paddle got away unscratched?.
The start had everybody focused right away with first an easy slide and a little downstream a more serious slide with a required right line to avoid an extensive washing program.
Next up was the Ridderspranget fall which looked a lot less welcoming than during our hike without boats a few years ago. Jorg was the only one to fire off the right line, putting in some rolling action in the quite mean looking landing zone.
Then came the grade VI fall and a small gorge section described in the guide as a sporty challenge for the grade IV paddler. In the end, this provided good fun and was over all too quickly. More easy water interspersed with a few nicer rapids led into the triple combo Brurusten falls which featured at our level a reasonably clean line to avoid the meat. Last up was the Nedre Trasafoss where everybody walked the impressive lead in but with some smooth lines on the exit slide.
All in, a nice and varied section, significantly more water would probably result in a lot more portaging work.
Bruno
