21-07-2010
Ubaye, Frankrijk
Bruno: For the race course, our team grew from the original 6 to largely above the critical number for carnage but surprisingly, this section went very smooth with lots of playing and good performance of some of the newbies and some of the not so thrusty oldtimers?Els : Om het met de woorden van de Piet te zeggen. Wat hebben we ?vandaag? allemaal geleerd.
1. Je kunt een rivier blijkbaar soms te goed kennen.
2. Een gat kan zich weleens verplaatsen van de rechterkant naar de linkerkant bij een waterstand die driemaal hoger is dan normaal in deze tijd van het jaar.
3. Tot slot speciaal voor onze Wim, nen bus (of raft) is gene kajak en vaart/reageert net iets anders.
Vandaag stond dus mijn favoriet de Ubaye op het programma. De boven ex vanaf de brug van Fresquière met ?le fèr à cheval? als voornaamste passage heb ik samen met nog enkele anderen nog aan mij voorbij laten gaan. Een beetje te veel water naar mijn goesting. Ik had eerder mijn zinnen gezet op het iets lager gelegen stukje, het klassiek parcours Martinet-Lauzet.
Afgaand op de zwarte verpulverde leisteen kleur van het water had het ergens flink geregend. Dus toch maar even de waterstand checken bij een lokale raftingsgids. Die bevestigde wat ik al vermoedde. De Ubaye stond op een 25 à 30 m³. Slik, dat is ongeveer 3x de normale waterstand voor eind juli. De kriebels die tot dan redelijk onder controle waren beginnen dan toch de kop op te steken. Blijkbaar werkt dat aanstekelijk want Filip ziet het uiteindelijk dan toch niet meer zo zitten.
Als de lunch verteerd is en de jongens die de boven ex gevaren hebben terug zijn, is er geen weg terug meer. Helaas zonder Beire want die moet in laatste instantie afhaken wegens een flink gezwollen knie en beschadigde neus, het resultaat van een valpartij hogerop.
Aan de brug ga ik zoals gewoonlijk links terwijl de rest rechts van de brug vertrekt. Een paar tientallen meters verder komen we op de samenvloeiing van beide armen elkaar al weer tegen. Dat gaat wel heel lekker vooruit. Sneller dan verwacht kondigt zich dan ook La Cuisine al aan. De eerste moeilijkheden van de dag. Mijn gebruikelijke lijn op links laat ik voor wat ze is als ik iedereen rechts van de grote rots zie gaan die deze versnelling zo typeert. Alles lijkt goed te gaan tot onderaan een van de laatste stenen me dan toch te pakken krijgt en de eerste zwem van de dag is een feit. Maar al bij al ben ik toch wel best tevreden met de manier waarop ik hier, bijna, door ben geraakt.
De mooie stukjes volgen elkaar op en enige alertheid blijft toch wel nodig. Volgend obstakel is een put/rappel die zich gewoonlijk rechts bevindt en waar je dan ietwat links van het midden kunt passeren. Dat is dus de theorie bij een waterstand van 10m³, eentje die je overboord kunt gooien bij de waterstand van vandaag. De linkerpassage is nu het te mijden stuk en rechts vaar je relatief vlot door. Tot die vaststelling kom ik pas wanneer ik al lig te surfen in de rappel op links in een poging om me recht te houden. Dat gaat enige tijd goed tot ik dan ook hier onderuit ga. Gelukkig door de hoge waterstand allemaal zonder veel erg. Veel rotsen zul je momenteel niet raken.
Oké, tijd om me wat te herpakken en het vertrouwen weer een boost te geven. Relax en go with the flow. Alles begint aardig te lukken en samen komen we de verschillende stroomversnellingen zoals de Moustache, Champagnastais e.a. vlot door. Voenkel en Thierry hebben zelfs nog even tijd om hun ?bootgevoel? te testen tijdens wat gestoei. Da lijkt wel in orde te zijn aangezien ze er uiteindelijk beide in slagen om recht te blijven. Iedereen lijkt zich prima te amuseren. Zelfs de haaientand waar ik met de raft mijn allereerste flip ooit heb gehad gaat super.
Het mooiste stuk moet dan nog komen. Dat is uiteraard de kloof met de super mooie Pont Romain.
Eens beneden in de kloof is er wat tijd om even te genieten van het uitzicht.
Het laatste ?gevaar?, het siphonetje in de laatste bocht voor de rechte lijn waar al menig hydrospeeder/hot-dogger de schrik van zijn leven heeft beleefd, vormt voor niemand enig probleem en in de verte is dan al stilaan de eindmeet te zien.
Conclusie, het was een heel leerrijke afvaart en eentje waar ik enorm van heb genoten. Thanks aan iedereen die geholpen heeft om mijn bootje weer op het droge te krijgen J