Vallferrera, Spanje
Enkele dagen voordien hadden we het traject verkend. De conclusie was dat de beek te doen was maar het moeilijkst was de rit naar de instap. Omdat we met de remorque hier niet naar boven kunnen worden alle boten op de wagens geladen.
Met de nodige stuurmanskunst overwinnen we de moeilijke toegangsroute.
Eens aan de instap weten we dat het moeilijkste gepasseerd is,maar.. waar is die peddel nu gebleven !!! :-)
We verdelen ons in 2 groepjes wegens het smalle karakter van de rivier. Afspraak is dat bij gevaar de eerste groep wacht op de tweede groep.
De eerste groep is daarom zo vriendelijk om een goed zichtbare boom die 5 cm boven water zit naar een bijna onzichtbare 5 cm onder water te duwen.(met pingevaar) :-(
Verder gebeurt er eigenlijk niets.
O ja, sommige kwatongen durven beweren dat ik gezwommen heb,maar ...dat ontken ik met klem.
Ziehier het echte verhaal :
Bij een instap was mijn boot al vertrokken voordat ik mijn spatzeil aanhad.Hierop heb ik een gecontroleerde noodstop uitgevoerd op de eerste mogelijke uitstapplaats met behoud van alle materiaal*.
Klasse !!!
(*Toegegeven het heeft me een kleine inspanning gekost) Maar bij een zwem moet er toch iets niet onder controle zijn.
't rekkerken
