Rio Esera, Spanje

Woensdag namiddag spoeden we (ik, birdy, tsjoep, den otter en 't rekkerken) ons van het werk naar huis om tegen 19:00 h met één auto te kunnen aanzetten richting Orleans waar we een F1 geboekt hebben. Daags daarop rijden we dan door naar Ainsa (Spaanse Pyreneeën). De plaats van samenkomst met de rest van de bende.

Dit is althans het plan. Hierbij het werkelijke relaas. Om te beginnen krijg ik omstreeks 19:15 h telefoon van Birdy dat hij net is thuis gekomen en dus niet tijdig op plaats van afspraak kan zijn. What's new ! Geen probleem... We vertrekken alvast en pikken hem onderwege op.

Met enige vertraging rijden we met een volgepropte wagen met 5 man en een zware remorque richting Orleans. Omstreeks 21:00 h bevinden we ons in de voorzone van Parijs en sputtert mijn wagen flink tegen. Alle vermogen valt plots weg en de stoom spuit van onder de motorkap. Een redelijk gekend fenomeen. Mijn auto was net in de garage geweest om dezelfde reden. Waterpomp en thermostaat werden vervangen en na een proefrit werd de reparatie als geslaagd verklaard...

Niet dus ! Na enige twijfel beslissen we om de pechdienst te verwittigen. Wie weet zit er gewoon een darm los en is het heuvel met een kleine interventie verholpen...

Enige tijd later komt een takelwagen aangereden. Een vriendelijk man stapt uit. We leggen het probleem uit maar hij kan onze auto niet repareren. Meer nog, hij wil zelfs niet eens kijken. Het enige wat hij wil doen is ons takelen.

We vragen netjes of hij geen water bij zicht heeft zodat we de koelvloeistof kunnen bijvullen om zo terug huiswaarts te geraken en daar dan een backup oplossing uit te werken. Als hij dat hoort ziet hij zijn takelvergoeding aan zich voorbij gaan en verandert de vriendelijke man plots van stemming. Hij drijgt er mee de gendarmerie op te bellen en wil ons zo snel mogelijk takelen.

We willen niet meteen op de pechstrook van een drukke autostrade staan ruziën dus we laten hem maar zijn gang gaan. Hij rijdt mijn wagen op de vrachtwagen en koppelt er eveneens de remorque aan. We stappen met zijn allen in en laten ons vervoeren naar zijn garage.

Ik schat dat het inmiddels 23:00 h is als we aan zijn garage aankomen. Intussen hebben we al een oplossing gevonden voor ons probleem. Groep 2 vertrekt morgen ochtend. Zij pikken Birdy's wagen op en rijden er mee tot bij ons zodat wij alle bagage kunnen overladen, de remorque aanpikken en door kunnen rijden. We willen nu dus zo snel mogelijk ons bedje in. Touring wegenhulp heeft een hotelletje voor ons geboekt in de nabijheid.

De man van de takelwagen wordt intussen met de minuut onvriendelijker. Hij wacht op een fax van Touring waarin bevestigd wordt dat zijn takeldienst zal vergoed worden. Zonder die fax wil hij onze sleutel niet terug geven en staan wij geblokkeerd. Wanneer hij omstreeks 00:30 h nog steeds geen fax ontvangen heeft dreigt hij ermee zijn garage te sluiten (met onze auto en remorque achter de poort). Daags nadien is het een feestdag dus dan zijn we wel flink gejost...

Na heel wat over en weer getelefoneer met de pechdienst komt dan uiteindelijk toch de langverwachte fax. Ik hoop dat we eindelijk onze sleutel terug krijgen zodat we naar ons hotel kunnen.

Alweer niet dus ! De fax bevat niet de melding dat zijn wachttijd eveneens zal vergoed worden en is voor de steeds norser wordende man dus ongeldig. Na opnieuw heel wat heen en weer getelefoneer met de pechdienst rolt dan uiteindelijk omstreeks 13:30 h een document, met de juiste vermelding, uit de fax.

We krijgen de sleutel terug, rijden de auto van de vrachtwagen en parkeren hem op straat om morgen onze bagage te komen ophalen.

Eindelijk stappen we met zijn allen in de taxi richting ons hotel.

Onderwege krijgen we de volgende verrassing. De taximan heeft door al dat gedoe met die fax meer dan een uur moeten wachten en voor al die wachttijd moet hij extra vergoed worden...

Het symptoom dat zich enkele uren geleden nog voordeed bij mijn auto werkt blijkbaar aanstekelijk. Ik begin dezelfde symptomen te krijgen...

De taxichauffeur heeft ons volledig in zijn macht, we zijn doodmoe, dus we geven maar toe. Tot zolang we nu maar snel in ons bedje kunnen.

Eens in ons bedje kan zelfs het "P-channel" ons niet lang meer boeien. We vallen als een steen in slaap.

Vroeger dan verwacht worden we gewekt door Mr Guide om ons te melden dat hij in aantocht is. Tijdens ons ontbijt komt hij de parking opgereden. Hij overhandigt ons de sleutels en rijdt dan met groep 2 verder richting Ainsa.

Wij genieten nog van ons uitgebreid ontbijt en rijden dan met Birdy's wagen 30 km terug om aan de garage van de takeldienst onze bagage en remorque op te pikken.

Inmiddels is het bijna middag als we Parijs doorkruisen. Na enige omweg, want Birdy wist een kortere weg dan diegene zijn GPS aangaf..., passeren we omstreeks 14:00 in Orleans aan de F1 waar we normaal deze nacht hadden moeten overnachten.

Bij de eerstvolgende tankbeurt merken we op dat de band van de remorque wat platjes staat. We blazen wat bij maar na een ietwat grondigere inspectie van de band zien we een nagel zitten. Lap, dat nu ook nog erbij.

We lachen met onze eigen miserie. Er zit niets anders op. Je hierover druk maken helpt je toch niet vooruit.

We vervangen de band en kunnen met weeral verdere vertraging eindelijk weer verder bollen.

We kunnen onmogelijk Ainsa nog tijdig halen om daar met de rest van de bende samen een restaurantje aan te doen. Net voor we de grens met Spanje oversteken passeren we nog langs een pizzeria. De man van de pizzeria vraagt ons waar we naartoe trekken. als we hem zeggen dat we col over moeten naar Spanje vraagt hij ons of we sneeuwkettingen bij ons hebben !!!!!!!!!

Shit, is het zo erg ! We riskeren het toch maar en in het donker rijden we verder de bergen in. We zien de buitenthermometer langzaam maar zeker onder de 0° zakken en voor zover we kunnen zien is alles wit. De weg blijft gelukkig goed berijdbaar. De sneeuwruimers staan aan de kant van de weg en hebben net alles vrij gemaakt.

Het is al flink na middernacht als we Ainsa naderen. Na een vage omschrijving van Choufke gaan we op zoek naar onze camping. Mr Guide had me echter al verwittigd. Als je denkt van ; "dit kan het nooit zijn, we zijn verkeerd. Blijf dan verder rijden, je bent toch juist."