In een mooie zomerzon vatten we de afvaart van de Mastellone aan. We varen in 2 groepjes van 5. Ik volg de eerste groep en voel een touwtje aan mijn linkerhand. Ik trek mijn peddel omhoog en zie inderdaad een lichtgroen touw van een kleine meter lang, een pink dik. Da's raar. Er hangt normaal zo geen touw aan mijn boot. Help, dit beweegt! Een slang! Ik probeer het dier van mijn hand te schudden, maar zit in de aanvaart van een passage! Het beestje is helemaal rond mijn peddel en pols gedraaid. Opeens geraakt ze toch los en zwemt, met het kopje net boven, verder weg. Brr!
Eerst wat blokken en stenen waar je het parkoers kunt kiezen en dan komt het wormkanaal. Aanvaart langs rechts, tegen een watermuur vallen en gewicht vooraan en dan evenwicht houden op de lange turbulente paddestoel. Wat kleine versnellingen en dan komen we aan de ingang van de kloof. Hier wordt de rivier steeds heviger met een flinke rappel op het einde als dessert. We dragen deze over.
De kloof zelf is magnifiek. Helder lichtgroen water weerspiegelt de zon die bovenaan doorsijpelt. Maar dan eist de rivier onze aandacht weer. In de kloof zit nog een leuke versnelling. Voor het keerwatertje aan het einde wil ik mij over twee overspoelde stenen leggen om een fotootje te maken. Ik val ertussen, ga om en eskimoteer. Onder water ziet het er best diep uit. Ik geraak zelfs even klem, maar Bruno trekt me eruit zonder dat ik moet uitstappen.
Bij de aankomst sleuren we de boten naar boven, vlak na de kloof. De rest varen we niet, want op het menu staan nog de slides van de Sorba.