19-05-2007
Garbet, Frankrijk
We willen op tijd van het water zijn om Maya op te halen die vandaag met het vliegtuig geland is in Carcassonne. De keuze valt op het korte stukje kloof van de Garbet.Daar aangekomen, probeert een deel van de groep de kloof zo dicht mogelijk te verkennen via een paadje dat boven de kloof loopt. Als deze mensen terug boven komen, zijn het aantal gewilligen om te varen al sterk geslonken. Bruno en Kenny varen. Wim twijfelt. Hij moedigt den beyr wat aan die dan uiteindelijk toegeeft en waardoor de beslissing valt.
Er zijn 4 gewilligen. We stappen in net voor de kloof. De rivier ziet er rustig uit en je gelooft nooit dat deze rivier zich kan ontpoppen tot een woeste rivier. Maar schijn bedriegt.
De kloof begint zich te vormen en al gauw komt het point of no return. OK, dit is de laatste kans om uit te stappen. Komaan, niet opgeven, we zijn geen mietjes. Ik volg Bruno en den beyr en al gaande komen de taferelen van gorge de Queras terug naar boven, maar dan met nog meer water. Halfweg kan even een turbulent keerwater opgezocht worden terwijl het water van een 40 m hoge waterval op onze hoofden klets. Hier het fototoestel boven halen is echter te riskant. We varen dan maar door vooraleer iemand in het water belandt.
We zijn klaar voor het tweede deel. We zetten de afvaart verder en kort nadien opent de kloof en komt de opluchting. Yes, we made it. De euforie is groot. Volgens Bruno is het zware werk achter de rug en is het nog sportief varen tot het eindpunt. Niets vermoedend duiken we de eerstvolgende bocht in. Er dient zich toch nog een verrassing aan. De kloof heeft nog een dessert voor ons. Er volgt nog best een vrij stevig stukje. Als we terug allen in een keerwater liggen excuseert Bruno zich. Dit was hij vergeten, maar nu is het zware werk echt wel voorbij belooft hij. En zo blijkt het.
yess, dit was kicken !!!
