01-03-2007
Hoegne, België
Het heeft al een hele tijd fors geregend en woensdagnacht wordt weer een zwaar regenfront verwacht. Bruno plaatst een berichtje op ons messageboard om gewilligen mee te lokken. De derogatie periode loopt bijna op zijn einde en misschien is dit dus onze laatste kans voor de hoegne deze winter. Vier personen melden zich aan : Bruno, Wim, den ollander en kris (P).Plaats van afspraak is Belleheid. Na enige vertraging door de wegellende zijn we omstreeks 11:00 h allen daar. Met uitzondering van Kris, die heeft zich nog ziek gemeld.
De peilschaal staat op 80 cm. Volgens Bruno, intussen een Hoegne-kenner, is dit de meest ideale waterstand. Bij een lager niveau heb je hier en daar nog wat teveel last van stenen. Bij een hoger niveau wordt het allemaal terug wat minder technisch en de verhoging van de druk zorgt er enkel voor dat fouten alleen maar met mogelijks zwaardere gevolgen afgestraft worden.
We vertrekken met z'n drieën en als naar gewoonte wordt bij het begin van de Cascatellen uitgestapt om alles te verkennen. De eerste passages zijn goed te doen, de middelsten zijn misschien wel te doen maar dan toch niet voor ons, de onderste passages zijn spijtig genoeg geblokkeerd door een boom die dwars over ligt en de doorgang volledig verspert.
Wim en Bruno varen dus enkel het bovenste gedeelte van de cascatellen en dan dragen we allen om tot na die boom.
Kort nadien moeten we er weer uit voor de verkenning van de glijgoten. Ze zien er op het eerste gezicht niet echt anders uit dan bij een waterstand van 70-75 cm. Ok, instappen dus en varen. Hoe schijn bedriegen kan. Iedereen komt er zonder kleerscheuren door maar ook iedereen vaart een licht anders parcours dan datgene wat hij in zijn hoofd had door de zijstroompjes en walsjes die je van je koers doen afwijken.
We kennen het intussen al, nu is het rustig doorvaren tot aan de cascade. De verkenning aldaar levert geen bezwaren op dus bijt Bruno de spits af en Wim volgt. Het excuus dat het te koud was kon den ollander nu niet gebruiken dus ook hij gaat er af en maakt hierbij zijn primeur. De aanvaart, de afwijking door de stroming, de bijsturing bij het neerkomen verloopt bij alle drie identiek.
De fototoestellen en de werplijnen worden weer opgeborgen en nu is het doorrammen naar het eindpunt want Bruno moet om 13:30 h stipt een telefoontje plegen voor zijn werk. Terwijl hij staat te bellen komt er nog een auto aangezjoefd met hollands plak. Het blijkt Menno te zijn. Hij heeft deze namiddag nog vrijaf kunnen nemen zodat hij nog net meekan met de tweede afvaart (zie verslag eau rouge).
