13-01-2007
Eau noire, België
Vrijdagavond telefoon van JK, hij zoekt een ploeg voor de extreme bovenloop van de Eau Noire. Ik stem schoorvoetend toe, wetende dat dit weer een zware missie wordt waar ik qua niveau zowat aan de hielen van de rest kom. Zaterdag bevestigt, JK is er in geslaagd het kruim van de Belgische Ardennenvaarders bijeen te brengen, ontzag, met wat geluk mag ik nu en dan een paddel van een van die mannen dragen... De navette doet het ergste vermoeden, 1h door de backlands van de Ardennen, flirtend met de franse grens, en die baan blijft maar omhoog gaan! Aan de instap proberen enkele vriendelijke oeverbewoners ons nog van de bevaring te weerhouden maar al hun waarschuwingen (trop d'eau!, des chutes, des rochers, des arbres et des clotures partout!) worden vastberaden weggewuifd door JK. Van de bevaring zelf kan ik me gelukkig niet al te veel herinneren alleen dat het fysiek en mentaal een uitputtingsslag was. Een nachtmerrie-achtige scene spookt nog door mijn hoofd: frontvaarder JK die met ware doodsverachting een dikke eik ramt, mystery move doet en vervolgens gescheiden van paddel en boot verdwijnt in het wilde water?Aankomst, ik sleur mijn materiaal de kant op, te vermoeid om blij te zijn met het simpele feit dat de legendarische Eau Noire kan afgevinkt worden en dat de fysieke schade beperkt is. Tot mijn ongeloof zijn JK&co het gerief al aan het opladen voor de next round, uiteraard opnieuw een beek waar ik nog nooit van gehoord heb, de Sormonne. Dan zijn de goden met mij, ook JK moet toegeven dat het water op de Sormonne iets te laag staat en bovendien is het al 5h door en de Petzls zijn niet mee. Allemaal praat voor de vaak natuurlijk, uiteindelijk is het de fles jenever die al heel de dag in de bus ligt te rammelen die de doorslag geeft.
Mede-vaarders: JK, Johan-the guide-Kooreman, Tonny-iron face-Dockx and many others?.
