De Vresse is een zijrivier van de Semois, mag bevaren worden over een drietal kilometer, tot aan de monding; en behoort samen met de Hoegne en de Eau Rouge tot de toppers van de Belgische Ardennen.
Thomas, Bruno en Wim maken zich klaar voor een eerste run. Net voorbij de instap ligt al meteen een kanjer van een spar over de rivier, de boomknuffel van de Hulle ligt nog vers in m'n geheugen en ik wacht voorlopig nog even af. Zo'n 15 minuten later is het drietal reeds aan het eindpunt. Bruno zegt dat het "een fluitje van ne cent" is; door de hogere waterstand is de rivier wat minder verblokt; het gaat knetterhard, maar echt moeilijk is het niet en vooral: geen boomversperringen (behalve het exemplaar aan de instap dan toch). Vooral dat laatste boezemt me vertwouven in en we maken ons klaar voor een tweede run. Op het eerste stukje is het links aanhouden en dan "volle gas" richting stuw. Twee weken geleden moesten we hier omdragen, maar nu staat er voldoende water om de stuw langs links te varen. Iedereen glijdt probleemloos naar beneden. En dan is het weer "volle gas" richting eindpunt. Er zitten nog een paar rotsdrempels en vervalltjes in, maar het gaat allemaal zo snel dat ik het me niet meer precies kan herinneren. Ook nog een laag bruggetje, even rollen dus.
Bruno en Thomas doen nog een derde run, Wim en ik hebben het gehad voor vandaag. Aan de instap is het intussen rendez-vous van kajakkend Belgie. De meesten hebben Boven-Lesse en Almache gevaren, en doen de Vresse als afsluiter. Iedereen knalt naar beneden waarna we een plaatselijke kroeg binnenduiken en ons tegoed doen aan het nodige gerstennat. Het was weer een topdag!!