Het was sinds donderdag geleden dat het hier in de Cevennen geregend had. Het water was al goed weggetrokken, maar de Beaume zou nog genoeg hebben.
Ok, er is misschien geen regen, maar een doorgedreven zon die nog altijd niet begrepen had dat de zomer nu toch voorbij moest zijn, maakte veel goed. Het is eind oktober en overdag stijgen de temperaturen tot over de 20 graden! Onwaarschijnlijk.
De groep is vrij groot. 8 vaarders, en dan zijn de vrouwen nog zo hoffelijk om op de kinderen te passen. De avond ervoor stormde Victor nog binnen. Er zit hier ongelofelijk veel vaarervaring bij elkaar. Ik denk dat de meeste rivieren van West-Europa (en ook stukken ver daarbuiten) wel door iemand van de groep gevaren zijn.
We vertrekken zonder al te veel afspraken. Bruno heeft de tocht gisteren in zijn eentje grotendeels gevaren en vaart meestal voorop. De rivier is van het pool- drop type, zoals de meeste rivieren hier. Ze zijn sterk te vergelijken met Corsicaanse beken. Het is soms wat de juiste weg zoeken tussen de rotsen, net zoals een Ardeense rivier als er weinig water staat. De rustige stukjes worden afgewisseld met leuke passages van 1 of meerdere slides.
Dan komen we aan de kloof. Elke rivier heeft hier wel een gorge. We dragen 1 passage over. De rivier wordt door een smalle gang geduwd. In de gang ligt rechts een rotsblok dat moeilijk te ontwijken is, en aan het eind ligt een serieuze rappel, waar je een meter of 2 stroomop zou moeten peddelen. Dat kan niet. De meesten compenseren het omdragen door met een himalayasprong de rivier terug in te duiken.