Medelsbach, Zwitserland

De bijzonder mooie kloof van de medelsbach bevindt zich bij het dorpje platta. Voor het verplaatsen van de auto's is dit de korste verplaatsing die wij al gehad hebben. Vanuit platta rijden we, naar ik schat, vijf minuten stroom opwaarts om onze auto op het vertrekpunt te brengen. Daar we een chuttelbunny (ons monique) hebben moeten wij ons voor de rest geen zorgen maken en kunnen wij ons volledig toeleggen en concentreren op het varen. Voor onze concentratie geen probleem, wij hebben van bruno al vernomen wat er komen gaat. Hij heeft deze kloof een paar dagen geleden gevaren en wij zijn nu één brok positieve, opgefokte adrenalinejunks.

Bij de start een kleine sprong en dan is het al tijd om uit te stappen en te verkennen. Wij,dwz Kriske, Bruno en ik (bart) bekijken de sprong van, naar ik schat, een kleine 4 meter. Deze is moeilijk aan te varen en de sprong draait op een tong. Dus is het de kunst zo goed mogelijk aan te varen, aan de tong van de sprong is toch niks aan te veranderen.

Bruno vaart als eerste en neemt de linkerkant om de sprong aan te varen. Kriske en ik beslissen over te traverseren en de rechterkant te nemen zodat we meer controle hebben om de sprong in te zetten. En dan…..gat in en springen maar. Alle drie zonder problemen mooi neergekomen en onze eerste vreugdekreten en ontlading.

Twee peddelslagen en terug uitstappen om te verkennen. Dit was het eerste sprongske en nu beginnen we aan het echte werk zegt bruno. Boven op de rots aangekomen zien we een mooie rechte sprong en inderdaad het echte werk, ongeveer 5 meter hoog. Er is een kuipje voor aan te leggen maar zeker niet door te spoelen. De volgende passage ziet er angstaanjagend uit. Kriske en ik beveiligen en bruno kruipt naar boven om als eerste te springen. Daar zien we de aanzet tot bruno zijn sprong. Hij draait rechts weg en komt beneden naast de val tussen twee rotsen te zitten. Dus niet zoals het hoort maar wel de ideale plaats om te filmen en foto's te nemen. Met meer water zou dit voor de nodige problemen kunnen zorgen omdat wij zeker een meter of tien van deze plaats staan om te beveiligen en niet dichter geraken. Dan is het de beurt aan Kriske en mij. Goed aanvaren, springen volledig de mousse in en mooi bovenkomen, meer moet dat niet zijn. Ik heb wel nog een eskimoteertrukje nodig.

Ontlading is kompleet maar volgende passage ziet er voor mij niet te doen uit. Bruno die deze kloof al heeft gevaren zegt zoveel mogelijk langs rechts en je bot er wel door. Het enige wat ik zie zijn twee gigantische schuimkoppen en blokken. Bruno vaart als eerste aan en gaat er zonder probleem door. Kriske doet hetzelfde en voor mezelf ook geen probleem. Het ruigste,of eigenlijk het mooiste is nu gepasseerd. Wat nu volgt zijn nog enkele technische stukjes en een paar kleinere sprongen. En wat moest gebeuren gebeurt. Rivier is een klasje lager dan de Ayasse in Italie maar moet van schoonheid niet onderdoen. Ik ben daar even blijven steken in een rapelle en nu heb ik terug prijs. Na te verkennen en mijn route te hebben bepaald, zag er niet spectaculair uit, gewoon los door het midden en . . . .Vast!!!

Na een dikke minuut met de twijfels wat ga ik doen, los trekken, blijven wroeten, wat gebeurt er als ik trek, spoel ik door, wordt ik naar beneden gezogen en jullie kennen die gedachten wel, nog eens draaien, mij laten pakken op het achterdek en dan eindelijk voelen dat ik los gelaten wordt, zalig gevoel, super voor het zelfvertrouwen en voor de wals, een hele dikke middenvinger.

Voor bruno met zijn dikkere boot was dit geen probleem en Chris vaart wijselijk de passage langs links zodat hij er mooi doorgaat.

Dan komt er nog een passage waar wij alle drie een steen willen ontwijken en zo langs links de passage willen nemen, maar wij hebben nu wel bewezen dat deze te nemen is op drie verschillende manieren.

Lachen en daarna kleine vergadering op het water.Wij naderen stilaan het einde van de kloof maar het volgende stuk is nog voorzichtig te zijn. Je vaart aan tussen rots en overblijfselen van een metalen brug, dus daar al niet in varen en daarna zie je elkaar niet meer. Naar het einde van deze passage, waar behoorlijk wat druk op zit, zit er links tegen de rots een gat waar je beter niet inkomt. Dus volledig rechts nemen, zelfs een deel over rotswand. Bruno, naar hij zegt, want wij konden het dus niet zien, geen probleem, daarna vaar ik aan mooi langs rechts voorbij het gat en daarna ontladen bij bruno. Deed vies omdat er weinig controle over was maar voldoening maakt veel goed.

Dan is het de beurt aan Kriske die zo stilaan zijn licht ziet uitgaan, inspannigen beginnen hun tol te eisen. Aanvaart zal goed geweest zijn maar moet toch het gat van iets dichterbij bekijken en gelukkig van niet te dicht zodat hij er toch nog half in half langs raakt. Daarna is het nog wat uitvaren en…..wordt Chris teruggezogen, ieder zijn beurt nietwaar. Na wat geploeter en zijn laatste krachten aan de rivier te hebben gegeven Mooi los geraakt en wij eens goed gelachen.

Nog wat steentjes botten en kloof eindigt aan betonnen dam waar het water in een grote pijp verdwijnt. Een super kloof die zo om en weer kronkelt, mooie gladde rotsen en alles heel goed te beveiligen. Een aanrader voor iederen. Wij hebben de luxe gehad dat bruno mee was en hebben er ongeveer 2.5 h over gedaan. Daarna terug naar onze collegavaarders en samen met Chris een ganse avond op wolkjes (of op het water) gelopen. Iedereen proberen uit te leggen wat we vandaag beleefd hadden maar woorden schieten te kort, allez ,één woord komt een beetje in de buurt : SUPER!

Medevaarders