21-07-2006
Vorderrhein, Zwitserland
We willen onze week afsluiten met de klassieker uit deze streek, een must op het palmares van elke wildwatervaarder : de Flimsschlucht. Wildwatertechnisch stelt deze niet zoveel voor maar dit gebrek zou ruimschoots worden goedgemaakt door het landschappelijk karakter.
Net voor de Vorderrhein samenvloeit met de Hinterrhein slingert deze rivier zich door een zeer grote kloof. Het hele gebied is zeer moeilijk toegankelijk en daardoor ook bijna onbewoond. Al het doorgaande verkeer moet dan ook een vrij grote omweg maken rondom de berg waarin deze kloof zich gevormd heeft. Enkel een trein doorkruist het landschap langsheen de oevers. Volgens Peter Knowles kan je voor het shuttelen dan ook het best gebruik maken van deze trein. De prijs zou best meevallen en je wint er heel wat tijd mee.
Met de boot op de trein ! Dat hebben we nog nooit gedaan en we willen dit wel eens uittesten.
We begeven ons naar het station en inderdaad, er wordt niet vreemd opgekeken wanneer we een ticketje bestellen voor ons en onze boot. De prijs die we betaald hebben ben ik intussen al vergeten maar het was zeker niet super goedkoop (zoals alles in Zwitserland). Als je wat gelukt hebt en je moet niet te lang wachten op de trein dan kan je weliswaar toch wat tijd besparen.
Als we staan te wachten op het perron kijken de mensen toch enigszins vreemd op. Ik weet nu wel niet of dit komt doordat we daar met onze boot staan of omdat we daar in onze zwembroek staan.
Na een ritje van een half uur in een koele trein stappen we uit op 100 m van ons instappunt. Die 100 m zijn wel een marteling voor Voenkel want hij heeft geen schoentjes aan en de asfalt is gloeiend heet.
Het water brengt gelukkig snel verfrissing. We dobberen tegen een snel tempo de rivier verder tot wanneer we een groepje mensen op een eilandje in de rivier aanwijzigen zien staan geven. De eerste passage dient zich aan. De passage bestaat maar uit één verval maar de grote hoeveelheid water zorgt wel voor stevig wat druk. Wim die op het bovenste stuk al wat ingedommeld was moet op zoek gaan naar nemo en wordt zo bruusk terug wakker geschud.
Er komt eindelijk wat beweging in de rivier en het alertheidsniveau wordt terug opgeschroefd. Er volgen geregeld nog wat passages voornamelijk bestaande uit grote golven met soms ook dikke walzen erachter. Allen echter vrij gemakkelijk te ontwijken.
Op een iets langere passage gaat Zjiebraken om hij vertrouwt zijn eskimoteertechniek nog niet voldoende en komt vrijwel onmiddellijk uit zijn boot. Diegenen die in zijn buurt zijn helpen hem zo snel mogelijk aan kant en verliezen daarbij even zijn boot uit het oog. Als iedereen in veiligheid is ziet echter niemand zijn boot nog en ook diegenen die het verst stroomafwaarts staan hebben zijn boot niet zien passeren.
We speuren de omgeving af maar vinden niets. De enige mogelijkheid die overblijft is dat de boot onder water zit tegen een rots die middenin de rivier ligt. Voenkel duikt de rivier in en met een werplijn zorgen we ervoor dat hij niet doorspoelt. Als hij op zijn buik bovenop de rots gaat liggen kan hij met zijn vingertoppen net de boot raken onder water. Er is dus nog een tweede man nodig voor extra tegengewicht zodat hij nog dieper kan gaan. Raoul vervoegt hem en met zijn tweeën proberen ze het opnieuw. Raoul zorgt ervoor dat Voenkel niet wegglijdt en voenkel zelf moet zelfs met zijn hoofd onder water gaan om de werplijn aan het puntje van de boot te kunnen bevestigen. Als dit eindelijk gelukt is moeten de overblijvenden aan kant uit volle macht trekken om ook maar een klein beetje beweging in de boot te brengen. Na heel wat rukken en trekken schiet hij ineens toch los. OEF. De boot is wat gehavend aan de kuip maar is nog vaarwaardig.
Terwijl Voenkel voorzichtig terug zwemt naar de oever demonstreert Raoul met een sierlijke sprong in zijn rode zwembroek nogmaals waaraan hij zijn bijnaam verdiend heeft.
Eindelijk kunnen we verder. Naderhand blijkt dat vanaf hier de moeilijkheidsgraad continue verder afneemt. De omgeving is echter adembenemend. De erosie heeft prachtige sculpturen uitgewerkt in de rotsen. Gelukkig ook want het traject is nog vrij lang en zou anders maar een saaie bedoening geweest zijn.
Het is nog vrij vroeg in de namiddag als we toekomen op ons eindpunt en gelukkig moeten we niet meer shuttelen waardoor we nog even de tijd hebben om de kinderen te vervoegen in het zwembad op de camping.
