20-07-2006
Landquart, Zwitserland
Na de Glenner van gisteren is het vandaag tijd voor een totaal ander soort van rivier. De Landquart staat te boek als een volumerivier en vergt dus totaal andere vaardigheden. Mark is de enige die hem al eerder bevaren heeft en neemt dus de leiding. Het grootste deel van het watervolume komt echter uit de watercentrale. Het volume tov de bovenloop is zelfs zo groot dat het moeilijk is om door het punt te varen waar beiden samen komen. De ene kant wordt een grote wals gevormd en de andere zijde vormt het opstuwende water een muur waar je moeilijk over geraakt. Daarom besluiten we om net onder dit punt in te stappen.
Al meteen valt op dat de rivier heel weinig goede keerwaters heeft waardoor we vrij grote tussenafstanden moeten laten en zodoende een hele lange trein vormen. De golven worden steeds groter en groter en af en toe verschijnen de eerste eerste walzen middenin de rivier. Iedereen begint te grijzen. Dit is pure FUN. De rivier raast bijna continue aan hetzelfde tempo door en af ten toe komt een passage waarbij best even vooraf verkend wordt. Bij één van deze passages (ter hoogte van het station halverwege) gaat Tsjoepken op zoek naar Nemo en breekt hierbij zijn peddel. Tot overmaat van ramp blijft er een stukje van zijn peddel achter in zijn vinger waardoor hij zo snel mogelijk naar het ziekenhuis wil. Hij heeft dus geen keuze en wordt noodgedwongen verplicht te stoppen. Wegens een kapotte boot vaart Raoul vandaag met de boot van Karla. Hij zit echter veel te ruim met krampen tot gevolg. Hij besluit daarom om samen met Tsjoepken te stoppen. Met zijn vijven varen we verder.
De continue inspanning en concentratie zijn voor Philippe duidelijk te veel. Hij geraakt volledig uitgeput waardoor hij bij één van de daaropvolgende passages ook besluit Nemo op te zoeken en zelfs te gaan zwemmen. Na een lange achtervolging kan Wim de boot van Philippe aanpikken en vaart zo snel mogelijk naar de kant. Niet veel verder volgt er echter een stuw die normaal omgedragen wordt. Pas een tiental meter hiervoor kan Wim nog in een klein keerwatertje aanmeren maar de trekkracht van de boot van Philippe, die inmiddels vol met water is gelopen, is zo zwaar dat hij uiteindelijk zijn cowtail moet afgooien en de de boot van philippe opnieuw laten gaan. Met lede ogen zien we hoe de boot van Philippe de stuw afduikt en blijft rondtollen in de wals.
Wij proberen intussen om de stuw om te dragen. Tegen de tijd dat we terug in het water beland zijn is de boot van Philippe dan toch uit de greep van de wals kunnen ontsnappen en zetten we met zijn vieren de achtervolging in.
Een paar honderden meters verder volgt er echter weer een passage waarbij we eerst willen uitstappen om te verkennen. Het wordt hiermee duidelijk dat de kans zeer klein is dat we de boot van Philippe nog gaan kunnen inhalen.
Als iedereen deze passage min of meer goed is doorgekomen blijkt dat we eigenlijk al zo goed als aan aan het uitstappunt zijn.
Tijdens het omkleden of het terug ophalen van de auto's op het beginpunt veronderstellen we Philippe terug tegen het lijf te lopen. Hij is echter nergens te bekennen.
Na een lange zoektocht vinden we hem eindelijk terug, volledig uitgeput, 10 km voorbij ons uitstappunt !!! In totaal moet hij bij deze temperatuur (35 ° C) minstens een 12 tal km gelopen hebben in zijn kayak outfit. Stel je voor. Zijn nieuwe bijnaam van Mozes is bij deze dus geboren en 100 % verdiend.
