We gaan weer naar de Guil, kijken of de Guil kloof water heeft en anders verder hogerop varen.
Bij de stuw hoor je het water vallen, een flink gordijn valt over de rand en beneden zien we een bevaarbare waterstand. Joepie, ook deze kloof ga ik eindelijk afvinken, wel ooit helemaal omhoog gewandeld, maar nog nooit gevaren.
Met de boot op de nek schuifelen we heel voorzichtig over een losse en steile puinhelling. Not my cup of tea, maar je moet er iets voor over hebben.
Halverwege hebben Bruno en Gert relais gemaakt en laten onze boten de 2e helft zakken. Vanaf hier is het pad duidelijk makkelijker en zigzaggend langs de helling komen we beneden.
De waterstand is ok (78 cm bij mont bardon, het bruggetje naar Bramousse). Dan loopt bij een vol stuwmeertje bij Maison du Roi de stuw voldoende over om de kloof te kunnen varen. Tenminste, dat is de theorie.
Eenmaal in de kloof is het genieten, de passages zij drop pool, niet heel moeilijk en het omdraagstuk met de rode blokken heel duidelijk te herkennen, rechts eruit en dan nog de laatste sprong wel of niet meepakken.
Daarna weer mooi, niet te moeilijk, gewoon genieten en weer een to-do minder op de lijst.
We varen door tot de rotonde beneden Guillestre, de beneden Guil staat goed vol, in no time zijn we beneden.
Even lunchen op de camping, tijd voor de middagplanning.
De mannen varen die middag nog de Onde in een half uurtje en de Gyr in 20 minuten. Met mijn brakke boot houd ik het bij shuttelen en wat foto's maken want deze twee zijn aardig "stenig".
De Onde heeft nog 1 boom in het begin en is verder een soortement grintgeul door het bos, het eerste steilere stuk was wel heel stenig, in het bos echter open en bij deze waterstand snel en vrij.
De Gyr was helder dus laag maar nog steeds full-on zonder keerwaters groter dan 1 boot en met toch serieuze passages in het steile stuk voor Vallouise.