30-10-2005
Faux, Frankrijk
Na een lang eind rijden arriveren we aan de Faux op het officiële instappunt (kruising met de D31). Vroeger vertrokken we hogerop vanaf het stuwmeer en we besluiten ook nu terug daar te vertrekken. We rijden door naar dit punt maar hier staan verschillende bordjes dat het verboden is in te stappen. Ze lossen maar een paar dagen op het jaar water dus we verwachten dat ze wel zullen komen controleren en besluiten daarom wijselijk om toch maar terug te rijden naar het officiële instappunt.
Het is een prachtige dag, uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar en een mooi stralend blauwe lucht met een fel zonnetje. Voor enkelen is het weer lang geleden dat ze gevaren hebben en Vincent staat zeker te popelen want die heeft nog niet de kans gehad zijn nieuwe LL Space Kadet te kunnen testen.
We kleden ons snel aan en we kunnen meteen na het brugje al meteen wat warm lopen op een minigolfje.
Als iedereen klaar is vertrekken we. Voor Pascale is het de hel. In het zwembad vaart ze goed en volledig relaxed maar eens op een rivier besterft ze het. De spanning is op haar gezicht te lezen maar het eerste deel komt ze goed door.
Op het tweede deel wordt het net iets moeilijker en daar begint het fout te gaan. Ze gaat zwemmen, zij aan de ene kant, boot aan de andere kant. Met de werplijn krijgen we haar terug bij ons. De moed zakt haar in de schoenen. We proberen haar met zijn allen op te monteren en moedigen haar aan verder te varen. Met tegenzit stapt ze terug in haar boot. Echter, achter de enige plek waar je op die plaats wat op je gemak kon instappen is er een overhangende boom. We waarschuwen haar om onmiddellijk naar de overzijde te sturen. Ze fixeert zich echter zodanig op die boom dat ze er natuurlijk recht tegenaan vaart. Ai, nogmaals om. Haar gezicht spreekt boekdelen. We krijgen haar met veel tegenzin nog een aantal keren in de boot maar het vertrouwen is zoek en uiteindelijk is ze niet meer tegen te houden en gaat ze te voet verder.
Wim heeft de boot van Pascale op sleeptouw genomen waardoor we niet echt kunnen spelen in de volgende passages. We varen snel door naar het eindpunt zodat we nogmaals kunnen varen.
De tweede maal wil Pascale zoals verwacht niet meer meevaren. Langs de ene zijde spijtig maar langs de andere zijde een geluk zodat we een chauffeur hebben om de auto rond te rijden. Het traject is immers slechts 4 km maar met de auto moet je een ongeloofelijke omweg maken waardoor je minstens 40 min verliest om te pendelen.
De tweede keer kennen we het traject en weten we waar er mogelijkheden zijn om te spelen. Elk keerwatertje, elk golfje, elk walsje wordt meegenomen. Zalig...
