22-09-2005
Isel, Oostenrijk
Philippe zijn pijp is uit. Hij kiest ervoor om het voor de rest van de dag voor bekeken te houden zodat hij er morgen weer volop kan tegenaan gaan. Dit komt ons eigenlijk goed uit omdat het al vrij laat in de namiddag is en nu hebben we een chauffeur zodat we niet te veel tijd verliezen bij het pendelen.
Terwijl we opnieuw naar het vertrekpunt rijden maken we de bedenking dat het hogergelegen stuk dat je kan zien bij de instap van hetzelfde kaliber is dan het stuk dat we net gevaren hebben. Misschien kunnen we proberen een beetje hoger in te stappen.
We rijden met de auto voorbij het normale instappunt en kijken uit naar een plaats hogerop waar we vlot de rivier kunnen bereiken. Dit blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het stuk tussen de weg en de rivier is sterk begroeid en stijl. Op bepaald punt verwijnt de rivier even achter een paar kleine bossen en velden en rijden we door een tunnel. Vlak na de tunnel komt de rivier terug in zicht en aan een brug zien we een goede instapplaats. OK, uitladen en aankleden.
Bij de instapplaats merken we een boel kruisjes op van kayakkers die hier verdronken zijn. We schenken er verder niet zoveel aandacht aan. Wisten wij veel wat ons te wachten stond ...
Dit deel van de rivier heeft nog niemand van ons ooit gevaren. We spreken daarom af wat meer gedisciplineerd te varen. Bart vaart voorop met daarachter Gert, Tsjoepken en Thierry. Wim is de hekkesluiter. Vlak na de brug van het instappunt komt meteen de eerste passage. Bart en Gert varen ze langs de linkerzijde. Deze zijde stroomde het best door maar halverwege zit een scherpe punt van een rots waar je beter niet tegenaan vaart. De rest van de groep wordt daarom langs de rechterkant gestuurd waar het wat langzamer gaat. Iedereen komt zonder problemen beneden.
We verzamelen in een groot keerwater. Een groot rotsblok in combinatie met de rivier die een scherpe bocht neemt belet ons het zicht van het volgende deel van de rivier. In de afgesproken volgorde vaart iedereen de hoek om achter Bart aan. Achter de bocht volgt een hele lange passage met een enorm verval. Bart neemt de eerste hindernis en ondervindt meteen aan de lijve dat deze passage wat te hoog gegrepen is voor de rest van de groep. Gert ondergaat hetzelfde lot maar komt al snel aan de kant. Intussen in Tsjoepken al in aantocht en hij duikt van de ene wals in de andere. Steeds heviger en heviger tot wanneer hij het moet afgeven. Hij kruipt uit zijn boot en zwemt naar de kant. Zijn boot dendert echter de volledige passage af en zowel Tsjoepken als Gert lopen achter de boot aan. De stroom gaat echter zo snel dat deze bijna niet bij te houden is. Beiden verdwijnen al snel uit het gezichtsveld. Intussen zijn ook Thierry en Wim de hoek achter gekomen. Zij zien de ravage op tijd aankomen en kunnen zich veilig naar de kant begeven. Elk aan een andere zijde weliswaar.
Daar staan we dan. Aan de ene zijde van de rivier Bart en Wim. Aan de andere zijde Thierry. Van Tsjoepken en Gert geen spoor te bekennen. Zij zijn al lang uit het gezichtsveld verdwenen.
Voor Thierry is het stuk dat volgt te zwaar en de boot omdragen is heel lastig. Hij besluit daarom met zijn boot door het bos te trekken en naar de weg te stappen. Wim en Bart varen voorzichtig verder tot we een tijdje later Gert terug zien. Hij is op terugweg om zijn boot op te pikken. Van de boot van Tsjoepken is nog steeds geen spoor. De stroming gaat zo snel dat het onmogelijk was om hem al lopende bij te houden. Tsjoeken wou de strijd echter nog niet opgeven en is blijven doorlopen.
We spreken af dat Bart alleen doorvaart. Hij kan misschien al varend de boot van Tsjoepken nog inhalen. Wim blijft wachten op Gert en we gaan op zoek naar Thierry.
Na een tijdje zijn Wim, Gert en Thierry opnieuw verzameld en kunnen we terug beginnen varen. Niet veel verder zien we Bart al langs de kant staan. Hij staat te juichen en hij heeft iets in zijn handen. Maar het is zeker en vast niet de boot van Tsjoepken. Als we bij hem aankomen blijkt het een spider peddel te zijn. Deze lag ergens onder een rots geklemd.
Samen varen we behoedzaam verder en even later zien we langs de kant eindelijk Tsjoepken staan. Hij had zijn waterdichte zak zien zitten achter een rots en bij toeval zat niet ver daarvandaan onder het water zijn boot geklemd.
Eindelijk zijn we allen terug herenigd en is al het materiaal terecht. Amper bekomen van de spanning varen we door. Eenmaal voorbij het oorspronkelijke instappunt varen we als een sneltrein door naar het eindpunt. We hebben immers al verschrikkelijk veel tijd verloren. Aan het uitstappunt toegekomen is Philippe niet te bespeuren. Hij was al zodanig ongerust geworden dat hij was beginnen rondrijden om te kijken waar we bleven. Intussen begon het al langzaam te schemeren en begon de temperatuur snel te dalen. Gelukkig duurde het niet zo lang of daar was hij. Wat een avontuur.
Later blijkt dat die bewuste passage te boek staat als een klasse V/VI. We hadden dus duidelijk een fout gemaakt. Maar goed, alles was goed afgelopen en van je fouten moet je leren. Bij het avondeten worden daarom de nodige afspraken gemaakt en vloeit de drank overvloedig om alle spanningen van zich af te schudden. Het begin van een woelige nacht...
