11-07-2022
Finna excitement! ... or rather stressy?
waterstand: 25m3/sWakker worden in uw tentje op een col in Noorwegen, een bericht krijgen van mister Guide om samen een nieuwe beek te varen die goed water heeft en ondertussen warme thee naar binnen slurpen? De proloog van een mooie kajakdag! Halleluja
Ontbijt met een uitzicht op route 51
.JPG)
Finna toont haar karakter vanaf het begin: een top creek beek met sportieve moves in een setting waar je je helemaal alleen op de wereld waant. Vooral de diepe kloof waar je bijna de hele tijd in zit maakt indruk. Als je dan weet dat er ook nog een must-run watervalletje en 1 of 2 infrans volgen, dan zit de spanning er goed in. We wisselen 'spotten' af met 'a vue' varen waar mogelijk, om toch wat vooruitgang te boeken.
Instap Finna aan de brug op een zijbeek, de Skjerva, ziet er nog onschuldig uit.
Bruno vaart 1 valletje jammer genoeg iets te veel rechts in. Een stopper tegen een steen wacht hem op, slokt hem even op en spuwt hem dan achterstevoren terug uit, verticaal omhoog. Birdy en ik zien enkel zijn staart de lucht in schieten. Gelukkig spoelt Bruno vlot door en kan hij rollen. Als we hem in het keerwater eronder meeten, blijkt hij toch een spier geraakt te hebben in de zij, tijdens het onderwaterballet in de stopper. Hij beslist een beetje later uit te dragen. Maar ehm? waar? We zitten ondertussen diep in de kloof. Met verenigde krachten sleuren we Bruno en zijn nieuwe Zet Five de eerste tientallen hoogtemeters omhoog. Zodra hij alleen verder kan, schuiven Birdy en ik weer naar beneden en vervolgen we onze afvaart. Iets voorzichtiger dan voorheen. Maar de fun is er niet minder om.
Of niet? Birdy blijkt toch wat stress te hebben die zich voornamelijk aan zijn sluitspier begint op te dringen. Tot mijn grote verbazing kom ik een keerwater ingevaren achter een grote rots om daar op de kant plots de blote billekes te spotten. Effe de stress lossen zegt hij.
De must-run waterval is een pareltje van een gordijn waarover vlot te boofen valt. Daarna dragen we nog 2 passages over om uiteindelijk met een grote glimlach de kloof uit te varen. Vrij brusk stopt de kloof en wordt alles kalm en plat. Ondertussen heeft shuttle-bunny Monique haar kajak-held Bruno al opgepikt en staan ze ons op te wachten aan de uitstap aan de elektriciteits-centrale. Daar vinden we een kajak-verslag-boekje terug voor alle vaarders van de Finna. Grote namen zoals Bren Orton en Anjol Serrasolses gingen ons voor in diezelfde week, maar dan wel met dubbele waterstanden? OMG
Gekwetste Bruno beslist de komende dagen te wandelen met Monique, dus Birdy en ik weer met ons 2. Op naar de Sjoa.
Sandy
??n van de verblokte passages, nog cool
De wandjes beginnen te sluiten en het wordt al wat pittiger.
En dan sluit de kloof, keerwater varen, vele horizonlijntjes, te veel om telkens uit te stappen. Dus eddy hoppen en rustig doorvaren.
Portage, klimtouw hangt klaar.
Bij sommige waterstanden kan je een keerwater op links pakken en over een grote rots chickenboofen (?), dan hoef je niet te dragen.
De must run boof in een lekker schuimbad
Overdragen zou bij deze waterstand ook wel lukken hoor, maar niet nodig want de boof is goed te doen, alleen wat golfjes in de aanvaart en stressy, want je mag hem ook niet missen, h?.
Bye Birdy
