29-01-2021
Hoegne de Monsterrun
Hoegne het monster van de venen,
Willy onze nieuwste lid houdt de waterstanden sinds de afdalingen van de Hoegne van vorige week goed in de gaten.
Op donderdagavond krijg ik een bericht, "Hoegne est a 110, c'est terrible". Ik kan eigenlijk geen verlof nemen, maar deze unieke omstandigheden, vragen om drastische maatregelen. Ik zeg foert tegen mijn laptop en zet mij snel in onbeschikbaar, ik regel de rest wel verder op zaterdag.
Nog even wat polsen op de Whatsapp groep, ik ben duidelijk niet de enige die chaud is om te varen, Sander, Thomas en Birdy twijfelen ook niet, dit willen we allemaal meemaken, we voelen allemaal dat dit iets speciaal is wat we niet willen missen.
We spreken af om 10 uur aan de uitstap. Eens daar aangekomen, worden we direct met onze ogen op de feiten gedrukt, een waterstand van 115cm heet ons welkom in al zijn kracht en glorie. Dit is geen Ardennen beek meer dit is een rollend monster geworden.
Thomas wacht ons op, en zijn gezicht spreekt boekdelen, dit is serieus!!
Water stroom in de bomen langs de parking, de brug aan de uitstap kan je zelf niet meer ondervaren, de waterstand op de site geeft iets minder dan 110, maar de peilschaal aan de uitstap staat op 115.
We leggen snel Birdy en Thomas hun boot op mijn auto en rijden naar de instap. Daar wacht ons een spektakel van het creme de la creme van de Belgische kayakpopulatie, Yoran en zijn crew zijn ook reeds toegekomen, die gasten hebben de hoegne nog nooit gevaren, al het sceptisisme is nu verdwenen, dit is geen kakbeek.
De instap is inglijden vanop de brug.
Yoran heeft reeds de castcallekes verkend en zegt dat het pittig is, dit is een klasse 5 zegt hij, komende uit de mond van een Kayak Sessions Reel vedette valt dit niet in dovemansoren.
We kleden ons om, er is al wat volk vertrokken, als we aan de instap komen wordt het echt wel duidelijk dat dit niet van de poes zal zijn. Water stroom langs alle kanten over de oevers, de brug over de beek is geen brug te ver, maar een brug tekort, we stappen op de brug in en glijden in de beek.
De eerste honderd meter naar de uitstap net voor de Cascatellekes is normaal plat en vol stenen, nu vliegen de stenen ver onder ons aan een razende vaart onder ons door.
Aan de Cascatellekes wacht een hoop plastiek ons op, we stappen snel uit en de verbazing neemt stilaan meer en meer de fysieke vorm van totale verbazing. De beek die we vorige week nog gevaren hebben bij een mooie 80-85 cm is nu gewoon onherkenbaar geworden, alle rotsen zijn verdwenen, alle lijnen zijn open gegooid, wat ooit een technische maar vrij trage sectie was is nu zo high als een junkie op speed en coke.
De eerste Cascatelle, S-bocht, heeft nog min of meer zelfde lijn, maar kan je gerust volledig links varen, de rots op de spleet rechts is bijna volledig onder water, de boom, volledig verdwenen, ... dit is geen gewone metamorfose, dit is een volledige geslachtsverandering. La Hoegne is Le Hoegne geworden, met een stevig paar kloten.
Ik hoor Yoran wat instructies roepen naar zijn crew waar beveiliging moet staan, ik ben nog aan het verkennen, wanneer ik Yoran zie komen. Hij vaart zeer clean, maar dat bootje van hem vliegt naar alle kanten. Hij komt echter mooi aan no issues what so ever.
Yoran in de S-bocht
Bij elke drop is z'n timing van de boofslag vlekkeloos. Super snelle eskimotage vlak voor de spleet, no problem.
Platte achterkant, feest in het gat, gewoon effe bijsturen.
Je kan natuurlijk niet afgaan van een vaarder als Yoran, maar laat me toch niet uit de lood slaan en geef teken aan Willy en Birdy dat ik ga varen.
Ik vertrek, met een bang hartje, de eerste passage begint met een S-bocht over rechts en dan naar links, tot hier gaat het goed, na de eerste Castcatelle moet je zien dat je naar rechts gaat, maar ik ga vollop rechtdoor, normaal kom je dan in de stenen terecht, nu ga je er gewoon over, geen probleem, ik herpak me, de rivier neemt me mee, water spat hoog op, je kan amper zien, de versnelling voor de spleet komt er snel aan, ik ga volop in het midden, ik weet dat ik daarna snel naar rechts ga moeten gaan voor ik aan de spleet kom, ik haal het net en kan nog net mijn punt naar links richten, de spleet gaat perfect, ik heb echter zo'n vaart dat ik geen keerwater kan nemen, dan maar gewoon rechtdoor. Dit was echter niet zo'n goed idee en kom tegen een eenzame steen, ik ga bijna onder, maar kan nog mijn peddel diep tegen de bodem afduwen en ben weer weg, ik ben ondertussen wel wat de kluts kwijt en kan me niet goed oriënteren. Dan herken ik de boof voor de boom passage, ik kan er nog een boofslagske uitslaan, maar veel peddelen komt er niet meer aan te pas, ik ga nogmaals bijna onder, maar kan me wonderwel recht houden, daarna komt de boom er snel aan, de lijn die ik wou in het middenkanaal haal ik niet, maar ga midden rechts (dit is waar je normaal niet wil zitten, want dan ga je over de stenen recht op de boom af (Sander knows what I am talking about). Er zit echter zo veel water dat ik gewoon door kan varen en net voor de boom nog een slag naar links kan maken, ik schamp de boom, maar zit opeens veilig in het keerwater. Hartslag 200, maar het is gelukt.
Ward start van de Stairway
Iedereen die de rechtse lijn op 't einde van de Stairway vaart, gaat voluit over de boom. Gelukkig ligt die net onder water, maar je ziet kajakkers omhoog kaatsen, beetje sketchy... De middenlijn en linkse lijn worden ook gevaren.
Na mijn botserrun, komen er nog heel wat vaarders af, waaronder Yoran 2 keer. Opvallend iedereen neemt blijkbaar zijn eigen lijn (al vermoed ik dat het de Hoegne is die de lijnen kiest).
Bart Van Looveren in de spleet
Yoran kaatsend op de stairway
Ik doe teken aan Willy dat ik wil doorvaren en dat hij ofwel moet varen of moet wandelen, hij besluit te varen, this guy has balls, in tien jaar amper gevaren, 2 keer Hoegne gedaan en hij besluit dat stervelingen de Hoegne wandelen en maar voor de eeuwige roem te verdienen je de Hoegne moet varen.
Van mijn positie aan de boom passage kan ik zijn vertrek niet zien, maar ik kan zien dat hij in de shit zit aan de spleet (blijkbaar heeft hij die van links aangevaren), daarna volgt heel wat commotie en gefluit, ik zie een rood ventje met lange haren al stuikend het tweede deel van de Cascatelles afdonderderen, het ziet er niet mooi uit, hij gaat vaak (lang) onder, maar komt al stuikend tot aan de boom, ik maak oogcontact (zijn blik straalt toch wat paniek uit), ik gooi, maar dan gaat hij onder, hij passeert me, maar kan bij wonder toch mijn touw grijpen en is veilig aan de kant, hij heeft de zwem van zijn leven gehad (tot nu toe).
Ik ga zoeken achter zijn peddel, Sander heeft zijn boot, na wat gesukkel en eens Willy bekomen is zetten we onze tocht verder. (Birdy en Thomas hebben hun verstand nog niet verloren en hebben hun bootjes al wat verder gedragen).
Secu links, live-bait Danny rechts. Laat maar komen...
Luchtje scheppen na 20m trappen.
Kiss the tree.
Oufty...ja...nie gezond.
Hoegne, Les Cascatelles in volle glorie
Wat volgt is deftig klasse 4 volume Ardennen varen, alle passages waar je normaal doorheen glijdt, zijn nu stevige rapids, bomen die je normaal onder door vaart, vaar je nu gewoon over. Gelukkig hebben we de rivier nog maar pas gedaan dus we weten waar de bomen zitten.
Birdy maakt toch ergens een stuurfoutje vaart recht op een boom die recht in de rivier hangt en gaat nog even lelijk zwemmen. De slides volgen nu heel snel, ik stap even uit en zie heel wat vaarders voor ons in chandel gaan, maar het lijkt ok, ik ga als eerste, ik probeer links te houden, maar dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan en ga toch redelijk centraal door de stopper, this is some heavy shit.
Birdy en Willy volgen gezwind.
De brugskes zijn bijzonder laag en Thomas botst met zijn stevige kop tegen de onderkant en houdt het voor bekeken, Willy vergeet dat zijn peddel in de lucht steekt en gaat nog even zwemmen onder een brug.
Bij de boom voor de Cascade de Leopold stuur ik iedereen links, hier zat willy vorige week nog even vast, maar nu gaat het er gewoon over. De famillie Soens heeft hier nog een bang momentje, want Sander is hun vergeten zeggen om links te houden en zijn zus en Maarten zitten hier een bang minuutje geblokkeerd.
Aan de cascade komen we nogmaals de groten des Belgisch peddelwereldje tegen. De rappel is noemenswaardig, maar de lijn blijft vrijwel gelijk en vormt geen noemenswaardige problemen. Tijdens mijn secu zie ik plots een peddel in de rappel hangen, ik haal hem er uit, ik hoorde al dat Cis zijn peddel kwijt was, maar blijkbaar is dit die van Maarten.
De rest van de beek is iets minder scary, maar dikke dikke fun, boofs, stoppers, golven het houdt niet op.
.JPG)
Ward, Cascade Leopold II
Willy, goed van de val, nadien effe bijsturen. (foto van de val gemist)
Birdy
Aangekomen aan de uitstap, besluiten we het tweede deel door te varen, van de guide geen spoor, maar er zijn zoveel kayakers dat we besluiten door te varen, hij zal wel kunnen aansluiten bij zijn kayak gelijken.(Update, hij besluit dat die gasten te luid zijn en vaart liever solo %-)
De famillie Soens en Cis gaan met ons mee, de waterstand is ondertussen iets gezakt naar een 105 (100 op de internet schaal), waardoor je nu net onder het laatste brugje door kan. Het tweede deel is bij een lage waterstand een toeristisch toertje, maar is nu helemaal anders, dikke golven, dikke gaten, ik maak me wel wat zorgen voor de bomen die we vorige week tegen kwamen.
Ergens in een bochstroom gaan het weerom fout voor de zusterlijke wederhelft van Sander en de race achter de boten is begonnen. Ik help haar uit het water, ik vaar verder en pik Cis nog mee. Sander en Birdy volgen boot 1, maar vast pikken lukt niet want er drijft nog een boom tussen hun en de boot. Na een tijdje zit Birdy alleen bij de boot1 maar wordt geveld door een dwarsliggende boom, there goes boot2. Gelukkig blijft boot 1 plakken ergens plakken.
Ik wacht even op Cis en we varen verder, ik zie dat Willy aan de kant staat en neem direct een keerwater, Cis gaat echter door en vaart recht op Willy af die met een touw een boot1 aan het recuperen is. Cis komt in de problemen en gaat zwemmen. Hij blijft echter onder water zitten (tussen stenen en takken), Willy ziet dit en kan hem uit zijn benarde positie helpen, (Willy heeft hier een heldendaad verricht).
De boot1 wordt gerecupereerd, maar hij is zijn boot3 en zijn peddel kwijt (zijn tweede vandaag).
Ik en Willy gaan verder de andere houden en voor bekeken en gaan stappen. Een beetje verder komen we Sander tegen, die heeft de sprint van 2021 afgelegd en heeft boot 2 en 3 aan de kant gehaald.
We varen verder en komen eerst de boot van Cis tegen, wanneer we hem naar de andere kant brengen komt Birdy aangesloft.
Ook de Midden-Hoegne heeft zijn tanden duidelijk laten zien.
We varen verder, waar ik, Sander en Willy vermoeden dat de uitstap is vaart, Birdy voort, blijkbaar is de echter uitstap in Polleur, er zijn nog een aantal barragekes die goed plakken en ook een aantal stevige passages die op ons wachten. Iedereen begint nu echt wel stevig moe te worden, Willy zijn achterste voelt nog goed de mokkervuist van de castcatellekes.
Een paar km verder is echter de uitstap
Ik denk dat deze dag nog veel verteld zal worden rond de Nirjhara kampvuren. En wederom zal de Hoegne met sceptisisme ontvangen worden voor diegene die deze beek nog niet gevaren hebben en het een kakbeek noemen (ik spreek uit eigen ondervinding). Tot ze de hoegne meemaken met 115 cm en moge dit nog lang zo doorgaan.
Na de navette komen we Mr Guide nog tegen, die heeft er net ook enkele solo-runs opzitten.
.jpeg)