Rur

Dat beRURt me wel,

Twee dagen geleden hebben we de Hoëgne gevaren met schoon waterstandje, cascatellekes hebben behoorlijk wat carnage opgeleverd (zie rapport van Bruno). Samen met een stevige MTB tocht de dag ervoor zorgde dit ervoor dat ik eigenlijk niet echt 100% vaarwaardig ben. Gisteren bleek echter dat vanwege de Corona maatregelen een blitsbezoek aan Duitsland vanaf 29/1 tot de verleden tijd zal behoren. De Rur heeft op dat moment 87, en is dalend, niet de beste uitgangspositie, maar het is nu of nooit (in 2021). Na afspeuren van de zin en onzin die er op de fora en Fb gespuid wordt over de vaarkansen en Duitse Vorschriften, besluit ik naar een vriendin te bellen in Duitsland. Daaruit blijkt dat we wel mogen varen, maar dat het mogelijk maximaal per 2 mag. Snel laatste instructies over brengen op whatsapp, we besluiten dat het kan, maar dat we best per 2 door het stadje gaan varen. De interesse is al bij al groot dus wordt er alvast opgesplitst in 2 groepen. de vroege vogels spreker reeds af om 9:00 ¯\_(?)_/¯ . De normale mensen spreken tegen 10:00 af.

Om 10 uur komen de normalen aan op de parking, we zijn niet de enige Belgen (oa de enige echte Yoran Jacobs is er ook) en ook later beginnen de Duitse uitslapers bij mondmaskermaat toe te stromen. Ik voel de sportactiviteiten van de laatste dagen in mijn lichaam en sta er maar met kleine oogjes op toe te zien (volgens Ce), de berekoude temperatuur is niet echt motiverend (het is 1°C) de sneeuw en het ijs straalt als het ware af op onze motivatie. We laten het ons niet beRuren en kleden ons om. Na een korte shuttle in een heerlijk warme auto (sorry Ce en Willy) komen we terug aan op de parking, deze is lichtjes geëxplodeerd en staat nu helemaal vol met plastic en droogpak, hier en daar een eenzame neopreense hardcore fanaat (de guide zou zich er niet meer mee kunnen verbroederen, want hij is uiteindelijk ook overstag gegaan voor het baggy comfort van een droogpak), Willy en Ce zijn onze laatste neopreenvaarders van dienst.

We vertrekken en merken al snel dat dit efkes pijn zal doen aan de vingerkes, er staat echter een leuk niveautje en laten de koude niet aan ons hart komen, we beginnen direct met surfen op elke onnozel golfke, Willy moet al snel rollen, maar het ijskoude water deert hem niet en hij surft lustig verder.

Aan de rasp, op weg naar de Perlbach komen we de vroege vogels van groep 1 tegen, Sander en Rik besluiten in te stappen aan het begin van de Perlbach en daarna bij ons aan te sluiten, wij nemen even wat pauze en zetten dan opnieuw aan. De perlbach is een leuk intermezzo en doet de playboaters onder ons hier en daar eens goed door elkaar schudden.

Na de samenvloeiing is er iets meer water en worden de golven ook iets pittiger, we surfen en peddelen dat het een lieve lust is. Van kou is er ondertussen al lang geen sprake meer.

Aan het stadje vergeten we blijkbaar de 2 man regel, maar we zijn niet de enige alle Duitsters komen hier gewoon in grote getale samen af. De favorietentoder vormt geen problemen, Ce doet nog even een schwalbe bij het keerwater invaren, maar hij kan zich droog houden (althans boven het spatzeil).

In de laatste 200m tot aan de camping zijn er nog tal van plezante surfige bezigheden. Rik en Sander zijn we kwijt, maar daar is de auto al.

Het is nog vroeg, dus we besluiten voor een second run te gaan.Een uitgekiemd plan om met niet te veel mensen in de auto te zitten wordt onderuit gehaald wanneer blijkt dat er geen limiet is op het aantal mensen in de auto, indien deze een mondmasker dragen. We pikken nog een Duitse eenzame vaarder op (Stephan) deze old school vaarder, vaarde al in Corsica en Piemonte wanneer Nirjhara enkel nog sanscriet was en dat toen nog vollop in India de voertaal was.

Net voor de tweede run komen we Sander en Rik nogmaals tegen, ze zijn reeds en omgekgleed en we nemen we on-innig afscheid, yo salut zwaai zwaai. De second run heeft gevoelig minder water en ondanks de vermoeidheid plaatsen we hier en daar nog een surfke. Willy heeft al veel gerold, maar blijft gewoon doorgaan.

De rasp nemen we nu gewoon ipv de Perlbach, botserdeknots, ik ben bang voor schade want er zijn 2 boten van mij op de rivier vandaag. Achteraf blijkt dat afgezien van wat raspeltjes plastiek er geen noemenswaardige schade is.

Het stadje laat ons nog een laatste keer de allerlaatste percentjes energie uit onze batterijtjes persen en daarna is de camping in zicht. Ik surf nog op een (voor)laatste golf, ga om, maar geraak niet meer recht, fuck dan toch nog zwemmen, pff, maakt niet uit. Ik sap terug in mijn boot en kom aan de uitstap, daar is nog 1 toffe golf. Mijn rugsteun zit los, mijn voetsteun zit niet op zijn plek en ben doodmoe, zou hem niet meer moeten pakken, maar kan het niet laten en ga er nog is voor, ik kan echter zelf niet meer deftig uitvaren en ga weer om, na 3 keer proberen geraak ik opnieuw niet recht, nogmaals zwemmeke doen.

Tijd voor zwembadtraining!!!

Bekijk op Nirjhara-Maps

Rur, van Riesensheid tot na stad Monshau.

Medevaarders