Ulva

Vandaag is het onze laatste (officiële) kajakdag van het nirjhara zomerverlof in Noorwegen. We gaan er een tweestrijd van maken; eerst de Ulva (zijrivier van de Rauma) en nadien de Rauma.

We rijden de zijvallei van de Rauma omhoog en zien al snel de Ulva naast ons slingeren. Tijdens het omhoog rijden wordt wat getwijfeld, als je het hele stuk zoals beschreven wil varen, dan moet je op het einde een lang, plat stuk erbij nemen en krijg je nog een mooi dessert. Ofwel skip je het saaie stuk en mis je het dessert. Aangezien we vandaag nog een tweede sectie op het oog hebben kiezen we maar voor de korte optie. Vanuit de wagen zien we trouwens de lange platte stukken en we zijn al snel overtuigd de juiste keuze te hebben gemaakt. Aan een tussenpunt wordt een auto gedropt en t rekkereken loopt al eens tot de rivier om een kenteken te plaatsen waar de uitstap is.

Met een smile tot achter zijn oren komt hij terug tot bij de wagen. Een kenteken is niet nodig, er zit een dikke, lange brede slide ?

Met zijn allen rijden we de BOMweg omhoog tot het hoogste punt en van daaruit dragen we nog een honderd meter omhoog voor de instap. Alweer is de scerery overweldigd: besneeuwde toppen, helderblauw water, volop zon, wat kan je meer wensen.

Ter hoogte van de brug waar de autoparking is, is het al meteen wat sketchy: een onderspoeling met vlak daarna een boomversperring met maar een smal spleetje waar je langs kan. Voor mij is dit wat te link en deze draag ik om. De rest vaart hem en hoewel het bij iedereen toch altijd wel iets was, komt iedereen er ongeschonden uit.

Het eerste vervolg is mooi relaxed peddelen en van het landschap genieten.


genieten

Wanneer de eerste stevige versnellingen zich aandienen, wordt het meteen best stevig. De ene passage vloeit vlot over in de andere. Per groepjes van 2 of 3 trekken we ons erdoor en genieten we volop.







Op het moment dat we als volledige groep terug willen instappen, zien we in de verte nog een kajakker afkomen, blijkbaar helemaal alleen. En ja hoor, wie is die lonely cowboy; onze Mr Guide.



na de eerste reeks moeilijkere versnellingen vervoegt Mr Guide ons.

Een blij weerzien. Met een extra man in de groep vervolgen we deze mooie beek tot wanneer we op het punt komen waar t rekkerken al heel de tijd naar uitkeek. Zijn monsterslide. We gaan hem bekijken en inderdaad; een monsterslide is hiervoor het juist woord. De Ulla slide is hier maar een pisserke tegen. De slide gaat maar door en door, er lijkt geen einde aan te komen. En er staat toch ook stevig wat water op.

De eerste mannen gaan ervoor en uiteindelijk, als wje wat aan de rechterkant blijft, blijkt het toch allemaal niet zo moeilijk te zijn. Gewoon knallen en recht blijven zitten :-)

Zo gezegd, zo gedaan; iedereen komt er netjes vanaf.









Uitendelijk bleek dit toch ook een prachtig dessert te zijn.

Na deze portie adrenaline springen we terug in de wagen, op naar deel 2 van de dag; de Rauma.

Bekijk op Nirjhara-Maps

Ulva, van einde BOMweg tot na de grote slide

Medevaarders