13-11-2019
Verzasca afsluiter
Voor Bruno en mij loopt het verlof op z'n einde. Vanavond moeten we terug in Belgie zijn. Het is een schitterende, zonnige dag en we kunnen op de terugrit toch een stukje Verzasca meepikken.De rit langs het Lago Maggore lijkt wel zomers. Cruisend langs de kronkelende kustlijn, met palmbomen en andere exotische planten die de grote hotels van vergane glorie omzomen. De bergen errond zijn licht besneeuwd sinds de regen van enkele dagen geleden.
De meestal overvolle vallei van de Verzasca is vandaag kalm en rustig. Geen files, geen pop up verkooppunten van gelati en nog minder dagjestoeristen. De parkeerautomaat is defect. Wat verder timmert een handelaar aan een houten kiosk als voorbereiding voor het volgend seizoen.
Zoals een Bourgondier nog een klein stukje taart na een copieuze maaltijd besteld, kiezen wij de laatste 500m van deze mooie rivier. De auto wordt te voet geshuttled en even later dalen Bruno en ik tot naar de rivier. Toch nog één dame die zich niets van de seizoenen aantrekt en soezend op de rotsen het spel van water en zon gade slaat.
De Verzasca staat laag, maar dat maakt de passages er niet altijd gemakkelijker op. Het is allemaal prachtig, maar ik kan er niet voldoende van genieten. Vermoeidheid en stress zetten mij te gecrispeerd in de boot. Een deftige boofslag waar het nodig is, blijft uit. Eerst nog zonder gevolg, wat verder dolt de rivier met mij en duwt mijn achterdek onder zodat ik met mijn neus in de lucht een halve slag draai en omval. Bruno filmt vanop de kant en rept zich met een touw, maar dit is nu nog niet nodig.
We gaan gestadig verder en verkennen waar nodig. De rivier heeft de rotsen hier gesculpteerd en fijn gepolijst zodat dagjetoeristen in alle maten en soorten hier in de zomer zich mooi bruin kunnen bakken.
We varen alles en naar het einde komt mijn zwart beest. Een dropke waarna ik in het voorjaar mij in een te klein keerwater had geparkeerd. We bekijken en besturen alles minitieus. De aanvaart is licht anders, maar ook deze keer laat ik me vangen. Geen erg, met een herkansing lukt het wel. Ook Bruno schat dit ietwat te licht in en moet wat extra steunen.
Wim komt onze boten ophalen en we zijn klaar om huiswaarts te keren..
Voenkel
