Egua, second run, not so much fun...

Fantastisch niveautje vandaag op de Egua. Grappig momentje aan de uitstap wanneer C met grote ogen vraagt of we dit echt gaan varen, natuurlijk wel! Het is super, geen rots schrapen maar echt water, de lijnen breder en cleaner dan gewoonlijk en alles clean en soft.

Na een schitterende eerste run, de obligate vraag, second run, double fun? Enkel Birdy en Peter tekenen present (Peter zit nog op een onmogelijk inhaalschema want 4 dagen later gestart), een eerste veeg teken...

Eigenlijk had ik tijdens de eerste run ook al redelijk wat waarschuwingskes gehad maar soit, we zijn hier en het was zoals gezegd ook wel redelijk fantastisch, misschien krijgen we nooit de kans meer om met zo?n waterstand te varen, enzoverder enzovoort....

Terug aan de instap is de zon weg, het regent lichtjes, alles ziet er wat minder liefelijk uit. De aanvaart voor de eerste drop lukt nog redelijk maar donder uiteindelijk nogal halfslachtig naar beneden, ga zeer diep, spatzeil implodeert, toch nog halve frontloop, wat halve eskimo's later dobber ik hulpeloos in het vrij dynamische keerwater tot Voenkel na uitgebreide fotosessie eindelijk handje kan toesteken. Efkes oppeppen nu want in de volgende rocky mank zat ik in de eerste run ook al wat te prutsen. Gelukkig is er altijd Birdy om de chaos nog wat te vergroten en vaart net voor mij keerwater uit en laatste drop af, verdwijnt volledig onder water met boot en al (ongelooflijk dat er in dit rotsig stuk toch een heel diep gat blijkt te zijn waar je gerust wat kan gaan diepzeeduiken...). Vlak erachter met no escape route (of toch niks dat ik in nanoseconde kan bedenken) duik ik onder Birdy door, ga waarschijnlijk nog dieper en voel opnieuw m?n spatzeil imploderen, kom nog boven maar kan opnieuw mijn boot niet rechthouden in een zeer turbulent kommetje. De routine van de eerste zwem herhaalt zich alleen langer en minder comfortabel/wat meer downtime, ik krijg maar geen voet aan grond of hand aan kant in dit merde kommeke. Uiteindelijk krijgt Birdy me toch aan de kant. Dat was waarschijnlijk de goede moment geweest om er toch maar met te kappen, maar nogal hardleers toch terug ingestapt voor een finale spoelbeurt. Twee slides verder is het al prijs, niks puf meer, geen eskimopoging, alles los en gewoon aanspoelen in eerste beste keerwater waar gelukkig ook mijn boot blijft hangen. Veel te laat kom ik tot de conclusie dat de second run misschien toch niet zo?n goed idee was, een lesje in nederigheid en respect voor de rivier laat ons zeggen en besluit uit te dragen (ach ja, met paddel weg waren er toch niet veel andere opties). Mijn kompanen varen nog de 4m drop en opteren dan ook voor de dry line.

Nog wat discussie of het water nu gestegen was of de armpjes gewoon al wat leeg na de first run.

Epiloog: uiteindelijk had de Egua toch nog wat medelijden en heeft ze mijn paddel teruggegeven, de second run was not so much fun maar de herinneringen aan de first run maken alles goed, thanks to Birdy&Peter om de wrakstukken te helpen bergen en sorry voor het gepruts!