Elke kajakker weet wat je te wachten staat als een passage "machine à laver" heet. Ik ken er wel meerdere maar vandaag is het de beurt aan deze van de midden Tarn. De hoge Tarn heeft nog steeds te veel water en voor "les sources" vindt Birdy jammer genoeg geen vrijwilligers. Voor onze laatste dag wordt het dan maar de midden Tarn, met nog steeds een respectabele hoge waterstand.
de gouffre de meules op de boventarn heeft nog steeds veel te veel water.
De voorbije dagen had Birdy ons al enkele keren gewezen op die "machine à laver". Die is namelijk te zien van bovenop de weg. Elke keer als we daar voorbij reden, stopte Birdy geheid. Maar zoals altijd, van enkele honderden meters hoog, kan je evengoed niet kijken. Beneden ziet dat er toch steeds anders uit (en meestal niet minder eng).
De smurfenhuisjes worden opgekuist en vanuit Pont De Montvert is het niet ver rijden.
horen, zien en zwijgen... of zoiets
Het belooft een mooie dag te worden, de regenwolken hebben eindelijk weer plaats gemaakt voor de zon.
De eerste km's verlopen vlot.
Dan komen we toe aan de grote bocht die ik herken vanop het stoppunt op straat. Hier moeten we scouten.
Achter de bocht ligt de machine à laver waar we al heel de dag naar uitkijken, maar eerst moeten we nog een stevige passage verteren. Met het hoge water is er duidelijk behoorlijke druk. Maar voorzichtig wagen enkele stoeren zich aan deze passage en alles verloopt vlot. Na een tijdje worden zelfs meerdere lijnen geopend.
Maar eens uitgespoeld, moet ik nog even volle gas geven om niet rechtstreeks in de hoofdwas te belanden. Ik kan gelukkig het grote keerwater links bereiken en even op adem komen. OEF, nu netjes de vooruitgestippelde lijn langsheen het gat en klaar.
Iets na de middag lopen we op de camping de rivier uit en kunnen we onze tocht huiswaarts aanvatten.
Het verlof was kort maar mooi, elke dag weer een nieuw riviertje of passage kunnen afvinken en overal vollen bak water na zo'n lange periode van droogte.