18-05-2018
Valbona dag 1
Het feestje gisterenavond was goed, de slaapplek iets minder. We zoeken een deftig plaatsje op de ferry waar we wat slaap kunnen vatten. Dit hebben we nog gedaan, op de ferry naar Noorwegen. Dit bootje is beduidend kleiner en het gangpad in de enige binnenruimte is snel bezet.
Moedigen, die buiten op het dakterras hun poging wagen, worden even later verdreven door kou en lawaai. Ze wringen zich wat later toch ook op het gangpad. Schandalig om de rust hier te durven verstoren :-) Onze chauffeurs slapen in de auto's.
De volgende ochtend wordt de boot verder geladen. Onze auto's staan er als eersten op, dus is er geen probleem, maar een laatste bus moet cm-nauwkeurig manoeuvreren om min of meer op de boot te passen. Is de Herald of Free Enterprise niet vergaan door een opengelaten laadklep?
De ochtend is koud en een frisse bries blaast over het stille water. Goed ingeduffeld zoeken we de beste beschutting..
Alweer prachtige bergzichten. Tijdens de toch wel lange overzet, kan je soms huisjes ontwaren in de dichte bossen. Een smal voetpadje voert dan tot aan het water en geeft de bewoners toegang tot de bewoonde wereld, als een ferry voorbij komt. Ik vraag me af hoe snel je bij een dokter geraakt bij een plots ongeval...
Na de ferry is het alweer bijna tijd voor een middagmaal. We zoeken een restaurant op, vlak aan de rivier die we de komende dagen van binnen en van buiten zullen leren kennen: de Valbona. We laten weer massa's eten en drank aanrukken....
De animo om te varen is kleiner dan om een siësta te houden in de zon. Het traject is ook niet super. De volgende dagen zal beter zijn. De Valbona is hier al breed en biedt een klasse II stuk, met passages III. Met deze waterstand is zelfs deze omschrijving wat te hoog: je mag er best een halve graad aftrekken.
Met een kleine groep starten we vlak aan het restaurant. De shuttle zal in elk geval eenvoudig zijn.
We kijken amper nog op van de vele kleurrijke plastiekresten in de bomen. Zeker een benedenloop zoals hier is er van bezaaid. Het hoort bij de Balkan, veronderstel ik?
De tocht verloopt voorspoedig. Het is als een uitrustingstocht tussen de vorige en volgende dagen. We proberen wat golfjes al surfend mee te pakken met wisselend succes.
En ja, daar is ze dan. De beste surfgolf van de Balkan. Hier houden we natuurlijk wel halt en proberen ze uit. Best wel een mooie golf, met variatie over de lengte. Je kan ze zowel links als rechts invaren..
Onze vrienden wachten ons al trouw op aan het eindpunt. De lange siësta begon dan toch al te vervelen voor de actieve kayakkers? We laden in en rijden naar onze guesthouse, waar we enkele dagen zullen verblijven.
