16-05-2018
Shala dag 1
Inshala,Inshallah, Arabisch voor: "als god het wil", nu valt er veel te zeggen over deze vaardag, maar goddelijk was ze wel degelijk. Al bij al bekeken, waarschijnlijk één van de meest noemenswaardige vaardagen van het verlof, het is dan ook vreemd dat het mij bijna 5 maand heeft geduurd om dit verslag te schrijven.
De rit van Skodra naar Teth was al een epische beproeving, de flanken lagen nog vol sneeuw, de weg was gelukkig al sneeuwvrij. Maar wat een weg en wat een trip, na 3 uur botsen en knotsen op een smalle aardenweg met diepe afgronden komen we eindelijk aan in het bergparadijs Teth. Dit betoverend dorpje ligt letterlijk en figuurlijk mijlenver afgelegen van de moderne wereld. Vreemd genoeg ligt het ook in vogelvlucht enkel 15 km verwijderd van Valbona onze volgende bestemming, helaas voor onze chauffeurs betekent een rit van Teth naar Valbona een omweg van 200 km terug naar Skodra en een halve dag varen op een stuwmeer (maar dat is voor binnen 2 dagen...).
De volgende dag verkennen we de Shala, over deze rivier wordt in vele superlatieven gesproken en wanneer we langs de rivier rijden beseffen we waarom dit één van de parels is van de Balkan. Helder blauw water, mooie bouldergardens, schitterende passages. Al valt onmiddellijk op dat de Shala een fameus waterstandje heeft en dat het geen cadeau zal worden.
Unrunable or not unrunable that is the question?
De chauffeur raad ons aan om enkel het onderste stuk te varen (van het bovenste stuk van Shala), maar de eerste stukken lijken ons ook echt wel prachtig. Het nadeel is dat er een aantal dragers bij zitten, daarom besluiten we in te ztten in het midden van het laatste stevige stuk van de passage voor de klassiek instap. Op die manier proberen we toch nog enkel adrenaline passages er bij te pitsen.
de typische E-Weg in Albanie
Dit kunnen we toch niet allemaal laten liggen
Hier gaan we dan
Na een hele afdaling geraken we dan eindelijk aan de rivier, van dichtbij is de Shala toch wel stevig. Ik ga als eerste de eerste afdaling af en kan met enige moeite in het keerwater geraken. Ik stap uit en doe teken naar de achtervolgers dat het niet van de poes is. Gert denkt een iets betere lijn gezien te hebben, zijn lijn was althans voor de kayakmarchants succesvol, want Gert zijn Zet heeft er een barstje bij.
Birdy en Jan varen door. De rest heeft genoeg gezien en draagt de eerste 1OO m om. Het rekkerke is om de één of andere reden niet mee naar bennen geklautert en staat wat lager in vol ornaat klaar om te vertrekken. Gert heeft zijn boot nog niet genoeg om zeep geholpen en besluit wat verder om het ruime sop op te zoeken, de grote groene plasticsoep vaart vrolijk langs het rekkerke welke een atletische droogpakspurt (of eerder langeafstandloop) lanceert.
We varen vrolijk voort Gert en rekkerke hebben hun stoute kayakschoenen aangetrokken en zijn gaan lopen.
Hier wordt het wat onduidelijk in mijn geheugen, maar ergens vissen we de boot op van Gert en ergens komt ook de peddel terug boven, maar de boot, peddel en vaarder werden op een haast rituele wijze van oever naar oever gebracht alvorens we weer konden vertrekken. Het rekkertje blijft verweesd (boot- en peddelloos) achter als de Nirjhara karavaan zich verder zet, hij mag terug naar start, maar slaagt de gevangenis over.
Wat een beek!!
Aan de uitstap wachten de jeeps ons op, er is voor een natje en een droogje gezorgd onder de vorm van grote pinten en stevige worsten.
Inshallah
Ward
A devine intervention
