Eindejaar op zen Ardens

Na 7 jaar wildwatervaren is dan eindelijk mijn grote kayak-droom aangebroken, er staat water op de Hoegne en ik ben vrij.

Ik probeer verwoed vaarders te vinden om mee naar de venen af te zakken, maar ik kan niemand warm maken op deze laatste dag van het jaar. Ach ja dan vaar ik de Hoegne maar alleen denk ik, maar dan is er toch een lichtpuntje, Birdy is op terugweg van skiverlof en zou ook nog wel eens de Hoegne willen varen. Hij komt pas om 4 uur 's nachts toe, maar dat maakt hem niet veel uit (van overtuiging gesproken!).

De volgende morgen, ben ik geen Sylvester dankzij de Hoegne, de peilschaal geeft nog 80cm aan om 7 uur, maar het water is aan het zakken, geen getalm geen getreuzel, tijd voor aktie.

Ik spoei me naar mijn pa om mijn boot op te halen en rij vlotjes op deze hemelse laatste dag van een mooi kayakjaar naar het Belgische Kayakwalhala van de Hoge Venen.

Birdy heeft amper geslapen of gegeten dus die laat weten dat hij wat later zal zijn, ...BRR het begint al ... sneller sneller het water is aan het zakken ! ... om 11:00 staat het nog op 78, maar het zakt nu echt wel snel. Gelukkig is Birdy er tegen 11:15.

Bij de uitstap valt het groot aantal wagens op, zo zie ik o.a. ook de wagen van Els.

Ik smijt men boot in Birdy zijn auto en prop me er snel bij. We rijden naar de instap waar er nog wat Kayakauto's staan, het is duidelijk dat we niet de enige zijn die goesting hebben om te varen.

Bij onze vertrek stellen we vast dat het water toch wel heel dunnetjes is, er mocht gelijk nog een schelleke bij.

Het voelt een beetje vreemd om op zo'n klein beekje in te zetten en dan vooral met een Waka, het voelt een beetje aan als een containerschip op de Dijle. De talrijke wandelaar maken de vervreemding compleet door hun verwonderde blikken en smartphones.

Afgezien van de mensendrukte is er van waterdruk niet veel te merken, daarentegen wel van de steendruk die af en toe een flinke opwaartse stomp geeft aan je zitvlak.

We komen aan aan de cascatellekes, Birdy vraagt of we gewoon alles op zicht doorvaren of we gaan kijken. Ik weet niet goed wat zeggen, het lijkt me dat je op dit water gewoon kan uitstappen op elke plaats vanwege de ondiepte.

We gaan dan toch maar is kijken en zien dat er enkel op het einde een boom zit, mits wat trek en sleurwerk kunnen we de takken onderaan deze boom verwijderen zodat je er gewoon rechts onderdoor kan (al neem je best het keerwater ervoor zodat je je er langzaam onderdoor kan wringen).

We varen Ã©Ã©n voor Ã©Ã©n tot aan de het einde van de cascatellekes. Alles gaat vlot, het is een beetje pattapoef en bamberdeboem, maar het vaart wel ok, ik wring onder de boom en heb daardoor iets te weinig power voor de laatste boof ... het wordt een beetje vochtig, maar zonder accidenten.

Daarna varen we verder, bij Ã©Ã©n van de eerste passages vraag ik aan Birdy: "rechts of links?", "Maakt niet uit roept hij". Ik ga rechts en maar goed ook wat links zat een flinke boomke dat het plezier uit deze najaarsdag en de tanden uit mijn mond had kunnen nemen.

Er volgen nog de slides, waar je af en toe op wat op kan boofen, al is het meer botsen.

Ietskes verder komen we Els tegen met een hele groep, het lijkt me dat ze dolle pret beleven, maar we gaan ze toch efkes voorbij steken.

Nog iets verder komen we ook Thomas en Bart tegen, die zijn blijkbaar mee met Els haar groep en hebben wat voorsprong genomen (welke ze later op cafÃ© zullen verliezen).

Er komt nog een klein valletje verder, met een waka of een toro kan je daar moeilijk omgaan, maar ik probeer toch de passage zo slecht mogelijk te varen, maar helaas is het mij niet gelukt om om te gaan.

De Hoegne zit erop, na al die jaren heb ik eindelijk deze mythische rivier gevaren, waar ik als kind videobeelden van zag. Ik moet zeggen het zag er op tv vroeger wat indrukwekkender uit, maar de lage waterstand zal er zeker voor iets tussen gezeten hebben. Bij de aankomst zien we nog Thomas en Bart, die definitief gelost zijn van hun peloton en nu hun zegeronde op cafÃ© inzetten.

Wij stoppen nog ergens onderweg voor een klein vertiertje en dan zit deze mooie laatste dag van 2017 er op. Het was een mooi kayakjaar met enkele bijzondere ervaringen rijker, waarvan de Hoegne misschien niet de meest indrukwekkende is, maar weliswaar toch een bijzonder plaats in mag nemen.