Nu dan toch Hira

Wat op het menu stond voor de eerst dag komt nu aan bod. Wat ons te wachten staat weten we allen al min of meer omdat Mr Guide ons nog voor vertrek een filmke had doorgestuurd. Het zou een beek worden doorspekt met slides en kleinere valletjes maar telkens afgewisseld met plattere stukken. Een speelpleintje dus voor de Nirjharaan.

En daarbovenop is het vandaag ook nog eens volop zomer, onze dag kan nu al niet meer stuk. Na een lunch in het zonnetje aan de instap vertrekken we op een beekje, enkele meters breed, niet diep en voor zover je stroomafwaarts kan zien, een vrijwel effen landschap. Helemaal niet het landschap dat je zou verwachten als je gaat wildwatervaren in Noorwegen. Het doet ons eerder denken aan de Venen; golvend terrein, korte bomen en struiken, veel mos, en bruin water.

lunchen in het zonnetje

instappen op wat lijkt op een venenbeek

Maar al snel na het vertrek wordt de rivier wat dicht geknepen en begint het sportievere varen en nog geen 5 minuten later staan we al aan de kant om de eerste val te inspecteren. De rivier lost alle verwachtingen in; mooie dropjes en slides en al dat lekkers steeds afgewisseld met vlakkere stukken waardoor het nooit tot gevaarlijke situaties kan komen mocht je zwemmen (en ja hoor, er waren er enkelen...).

Na de eerste helft is het vlakke stuk voor velen toch wel net iets te lang maar net dan gebeurt er iets wat niemand ooit nog voor mogelijk hield. De boot van Birdy is gebarsten. Na 17 jaar trouwe dienst. Via deze scheur merken we ook hoe dun die nog maar was. Geen wonder dat die boot zo licht was, maar wel merkwaardig dat hij toch nog zo sterk was.

hier wordt de rivier wel heel erg plat

een memorabel moment, wie had dat ooit kunnen denken

Birdy weigert uit te stappen om de weg op te zoeken, zelfs nadat de bezemwagen in de buurt is. De rolletjes Ducktape worden boven gehaald en zo goed als kan wordt de Eskimo opgelapt.

Naar het einde toe volgen dan nog een aantal passages die, ter compensatie van de langere vlakke stukken, nog net wat dikker en hoger zijn. We hebben vandaag weer 16 km in de armen. In combinatie met de exploten van gisteren is iedereen weer moe en voldaan.

de laatste dropjes worden net iets steviger

Van hieruit rijden we richting Otta waar we morgen gaan varen en maar vooraleer we de Felsen induiken vinden we nog een mooie kampeerplek om opnieuw op krachten te komen.