05-06-2005
Lammer, Oostenrijk
Zaterdagavond 4 juni 2005 zijn we in de stromende regen in het Zalzkammergut onder Salzburg aangekomen. Bij Kuchl treffen we Menno en Mark aan, onze Nederlandse kanomakkers met wie we deze week de Oostenrijkse rivieren onveilig willen maken.De rodeogolf bij Kuchl is, zoals gewoonlijk in het voorjaar, vlak gespoeld. Snel duiken we vanonder de paraplu's weer snel de auto's in om de tocht naar de camping in Obertraun af te maken. .
We doorkruisen het dal van de Lammer en gaan alvast even kijken naar de Lammertaler Ãfen, een kloof van iets meer dan een kilometer lang met daarin wildwater IV passages. Bij hoog water wordt de kloof gevaarlijk. .
De brug over de Ãfen is met hoge schotten afgezet om te voorkomen dat toeristen onbetaald van de kloof kunnen genieten. Op de railing staand kunnen we net de kloof inkijken. Zo'n 40 meter beneden ons stroomt de Lammer door een schitterende kloof. Het water lijkt niet al te hoog en het geheel doet best wel lieflijk aan. Dat zal, eenmaal in de kloof, op waterhoogte wel tegen vallen... .
In Obertraun aangekomen bekijken we snel nog even de waterstand van de Koppentraun, die heeft redelijk water en een kanoer op de parkeerplaats geeft aan dat hij goed te doen is, zeker niet te hoog. Het blijft regenen en we besluiten de camping te laten voor wat hij is en scoren een Ferienwohnung. Die avond maken we in het plaatselijke gasthof een schnitzel soldaat en besluiten dat voor zondag de Koppentraun te hoog gegrepen is (WW IV+) en gaan invaren op de Voglauer kloof van de Lammer (WW III) om dan aansluitende de Lammertaler öfen te varen. Dat lijkt ons wel een goede warming up voor de eerste dag. .
Als eerste betalen we de 2 Euro toegang voor de bezichtiging van de Lammertaler öfen. We willen wel zeker weten dat de kloof echt te doen is bij deze waterstand en dat er geen bomen in zitten. De bezichtiging is zijn 2 Euro absoluut waard. Via het pad door de kloof kun je, m.u.v. de ingangspassage onder de "Dom" door, alles goed bekijken. .
Bij het omrijden treffen we twee andere belgen, Bruno en Monique die hetzelfde stuk gaan varen. Ze krijgen een lift en varen het traject met ons mee. .
De Voglauer kloof levert ons 4 km redelijk eenvoudig wildwater op met af en toe een paar passages WW III. De Lammer heeft meer water dan je vanaf de weg denkt en in het kloofje van Voglau worden Mark en Gert er duidelijk op gewezen dat hun bootjes relatief platte voor en achterpunten hebben. .
Dan naderen we de ingang van de Ãfen. Monique besluit bij de laatste brug voor de Ãfen uit te stappen. Vanuit het laatste keerwater bekijken we een wit kolkend spoor de Ãfen in (WW IV schat ik). Omdragen gaat hier niet, je kunt hooguit besluiten uit te stappen om via een pad de hele kloof om te dragen. .
Bruno gaat als eerste, met zijn Kaituna heeft hij het meeste volume en het minste geduld (-;) Halverwege zie ik hem omgaan en de tweede helft van de passage ondersteboven doen. Pas onderaan in het rustige water onder de "Dom" eskimoteert hij succesvol. Mmmmmm..... .
Dan Menno, flink tempo om goed door de walzen halverwege te komen. Zijn LL Hoss bewijst zijn waarde en brengt hem stabiel door de twee walzen heen. Even later lig hij naast Bruno en kan hij in een flinke uitkolking zijn boot vastleggen om zo de weinige vaarfoto's in de kloof te kunnen maken. Verder voorkomen de loodrechte wanden bijna overal het aanlanden. .
Gert en Wim doen de ingangspassage beiden op hun achterpunt maar blijven wel overeind. Mark heeft het van boven allemaal goed bekeken en besluit ons te verlaten, het gaat hem net een tikkie te heftig voor een eerste dag. Hij stapt uit en gebaart ons om door te varen. .
Er volgen een paar eenvoudige passages, hooguit WW II+. Na een paar honderd meter bereiken we een bocht naar links met daarachter een langerekte afdaling met op het einde een haakste bocht naar rechts (weer WW IV schat ik). Van boven hebben we het al gezien, maar die herinneringen zijn alweer verdwenen. Wim verkent de bocht nog even en geeft het signaal dat alles vrij is. Bruno verdwijnt weer als eerste. Er zit hier toch meer verval in dan je van bovenaf inschat (what's new). De passage levert verder geen problemen op. .
De rest van de kloof is iets makkelijker maar zal bij hoger water wel indrukwekkend gaan borrelen, ook nu al is het moeilijk de boot langdurig in het midden van de kloof te houden. Bij de laatste moelijke passage, met een schuine wals in de richting van een onderspoelde wand, duwt Gert zijn hele voorpunt onder een wand en ziet deze, tot zijn schrik langdurig niet boven komen. Toch wel eng om met je voorpunt de onderspoelingen van deze wandjes te onderzoeken. .
Na nog wat smalle passages met paddo's en andere hallucinerende watervormen varen we de kloof uit. 1 km schitterende wildwater in een schitterende natuur, wat wil een mens nog meer? .
Die avond dus weer schnitzel met Weizenbier en maandag op naar de de Koppentraun, we zijn nu "ingevaren".
