13-11-2016
Saine, onderstuk
Vandaag al de laatste dag van onze korte kajaktrip. De Saine staat op het programma en biedt ons 2 opties: Parcours 1 en 2 (samen 6 km waarvan deel 1 het moeilijkste is) of enkel parcours 2Vermits we op een min of meer deftig uur terug richting Belgique willen keren (en Nirjharachaos er zit aan te komen als we met iedereen aan dat bovenstuk beginnen) vaart niet iedereen beide parcoursen: Bruno, Gert, Ward en Arne zetten we af aan het bovenstuk. De rest rijdt naar het eindpunt waar een pittige wandeling door het bos voor wat opwarming zorgt.
We hebben wat overtuigingskracht nodig om Dimmi aan het stappen te krijgen maar na wat gemopper en links en rechts een kleine verwensing aan het adres van 'wie heeft tees uitgevonden' stapt ook hij mee de heuvel over richting instap P2.
Plezant is anders en ik ben stiekem toch wat jaloers op de mannen van P1... zeker als wat we te zien krijgen van de rivier er niet echt bijzonder uitziet. Af en toe verdwijnt de beek uit het zicht: daar zal het toch 'iets meer' moeten zijn om het stapwerk de moeite waard te maken.
Na heuvel op volgt heuvel af en de P1 mannen komen ons langs de weg tegemoet gestapt: uiteraard wordt er wat zout in de wonde gewreven. Heel mooi parcours daarboven, wij zijn hier veel sneller dan jullie, enzovoort en zo verder,... De voorspelbare nonsens die je moet horen als je iets niet meegevaren hebt.
Startpassage van P2
Blij met nieuw speelgoed...
Instappen doen we aan een korte versnelling. Voor niemand een probleem en alle stappers zijn blij dat ze eindelijk ook op het water zitten. Verderop krijgen we dan toch waar voor de moeite: de Saine heeft best wel toffe passages klaarstaan. Zo lig ik met Gert in een keerwater te wachten als we aanwinst Arne onderste boven één van de mooiere passages zien afkomen. Rustig blijven zitten en daarna mooi rollen kan hij dus ook.
Een paar passages verder is het Dimmi's beurt om één of ander mis te doen. Eerst zwemmen en dan boot stuk of eerst boot stuk en dan zwemmen moet hij maar vertellen (de verslaggevers zijn niet snel dit jaar).
Ik vis zijn boot wat verder uit het water op zeer alternatieve manier: gewoon de voetsteun vastpakken. Ook Celestin komt op dezelfde plaats in moeilijkheden. Zijn boot krijg ik niet vastgegrabbeld en Ward, Gert en Arne moeten efkes achtervolgen om de boot wat verder aan de kant te krijgen (bij deze een pleidooi om een lint aan de achterste handgreep van de kajak te hangen).
Bruno helpt Dimmi om aan de overkant en aan de weg te geraken. Daarna kan Dimmi, zoals hij gekomen is, met de boot op de schouder terug richting auto stappen. Waarschijnlijk niet echt getroost in de wetenschap dat zijn bootje een beetje lichter geworden is.
Daarna volgt een verhaal van kloof, kajakker in kloof en bootje uit kloof in combinatie met gladde paadjes en slechte schoenen. Het resultaat is een ferme opgezwollen hand en een pijnlijke knie. Ook Celestin moet noodgedwongen langs het paadje naar de auto.
Voor ons is het verder uitdobberen tot de uitstap (het deel van de rivier dat we dus al gezien hadden) met uitzondering dan van een vrij lange passage waarbij Gert ons aan het begin opwacht met volgende enthousiaste richtlijnnen: niet gaan zien! 't is veel te tof! alleen opletten voor dat boomke een beetje verder.
Gert in de laatste passage
Echt ongelijk heeft hij niet... oppassen voor het boomke (ik zat er toch wel lichtekes tegen zeker) en dan een paar surprisekes met op het einde een leuke slide.
Tof einde van een toffe kajaktrip.
Jan
