De camping is enkele honderden meters hoger gelegen dan de hoofdvallei. Dit zorgt ervoor dat het er toch een tiental graden kouder is dan in het dal. Daarenboven wordt de camping afgeschermd door hoge bergen die de zon enkel toelaten van 8:45 tot 18:45. Nu ja, het weerbericht beloofd tropische temperaturen in Aosta (35°), dus de koelte zal ons deugd doen.
Een eerste opwarmwandelingetje leert ons dat honden niet toegelaten zijn in val Paradisio, tenzij de traktorwegen worden gebruikt. De bergen zijn in elk geval prachtig en nog niet te fel geëxploteerd. Buiten enkel kleine gehuchtjes blijft de bebouwing voornamelijk in de valleien.
Het is 16:00 als we terug op de camping komen. De meeste zijn net aangekomen en veel animo is er niet om al direct een stukje van de belangrijkste Dora te proeven.
Aan shuttlebunnies echter geen gebrek en Philippe voert ons naar de instap. De Dora's zijn allemaal nogal onstuimig en het water stroomt snel. Het is toch altijd even een schrikeffect als je onmiddellijk de snelheid van de rivier voelt.
Voor Pepe gaat het allemaal wat zijn petje te onder: vanop de brug trekt een speels windje zijn hoofddeksel af en laat het in het water vallen. Een draaikolkje laat tergend zijn petje wat rondjes maken tot het zinkt en voorgoed wordt opgenomen wordt tot de rivier.
Met drie vormen we een mooi groepje. We houden mekaar goed in het oog. Echte spectaculaire passages zijn er niet, maar toch moet er af en toe met de lange nek gevaren worden: gaten ontwijken, golftreinen nemen, dat soort zaken. De oplettendheid wordt beloond en niemand blijft plakken in een rappel, ook niet bij de kunstmatige stuw die een zacht keerzog van enkele meters heeft.
Mogelijkheden tot surfen zijn er wel, maar voornamelijk in het begin, toen wij er nog niet klaar voor waren. Een enkel golf hebben we wel genomen, maar de speelgolf na de brug in Villeneuve is weg en vervangen door een rappel over de volledige breedte, die wel gemakkelijk te varen is langs rechts.
Het is een leuk entertainent stukje. Een ideale opwarmer.