garbet kloof
Na een ietwat woelige nacht waarbij iemand het nodig vond de everzwijnen uit de vallei te verjagen, worden we wakker in een aangenaam zonnetje.
iemand ziet er toch maar wat bleekjes uit
Bij deze temperaturen kan het niet anders als dat de vele sneeuw die nog op de toppen ligt voor smeltwater zorgt. Als eerste pakken we de Garbetkloof aan. Van andere vaarders weten we al dat die sowieso voldoende water heeft. P.Unglas had me wel gewaarschuwd dat aan de ingang van de koof vrij recent een rots naar beneden gevallen is die recht in de vaarlijn ligt. Volgens hem moet je op linkeroever omdragen.
De kloof is heel gemakkelijk op voorhand te verkennen. Ter plaatse merken we inderdaad het rotsblok op. Links is nog een chickenrun, maar eigenlijk niet al te proper.
Voor de kloof zit nog een stukje waar de rivier wat dicht geknepen wordt, en daar waar de vallei weer open gaat, daar is een inham aan de straat zodat we daar kunnen parkeren en te water gaan.
De invaart biedt weerom het typische mooie beeld van de afgelopen dagen; mooie dichte begroeiing langs een kronkelende rivier met op alle overhangende takken massa?s mos. Prachtig.
Prachtige begroeiing
We varen het voetgangersbrugje onder waardoor we weten dat de kloof nadert.
Ik hou me links om meteen de passage die we net verkend hadden om te dragen. Behalve Sander volgt iedereen mijn voorbeeld. Ik vond het moedig maar zijn alternatieve lijn overtuigt toch niet echt..
de alternatieve route was toch niet zo overtuigend. Op de achtergrond de nieuwe rots die de hoofdlijn verstoort.
Via gladde rotswandjes laten we ons ??n voor ??n in het water van de smalle kloof glijden en verzamelen we in de keerwaters. Terwijl komt er nog een groep voorbij (die toch de ingang van de kloof via de hoofdlijn varen). De ene moet al wat dieper steunen dan de andere. Eentje moet zelfs rollen, maar ze bewijzen wel dat het nog steeds bevaarbaar is. Plots zijn we met wat teveel voor het kleine koofje waardoor Lenny iets te ver een keerwater aanvaart en vervolgens bijna achterwaarts meegetrokken wordt in de eerstvolgende passage. Gelukkig kunnen we hem vast grabbelen en voorkomen we erger. Die eerstvolgende passage is volgens mij de moeilijkste.
de eerste moeilijke passage; een klein S-bochtje
Sander vaart niet ideaal aan en moet het schip verlaten. Gelukkig is de waterstand nog niet zo hoog dat hier en daar nog de mogelijkheid is om aan wal te geraken en opnieuw in te stappen.
instappen lukt nog net.
Maar de toon is toch gezet, de onwetendheid van wat er weer achter elke bocht zit, de steile wandjes, de adrenaline giert door het lichaam.
De rest van wat volgt in de kloof is nog mooi en niet te moeilijk.
de laatste passage in de koof
Iedereen komt er zonder kleerscheuren uit. Ik zie een zucht op meerdere gezichten wanneer de kloof zich weer opent.
het einde van de kloof, oef...
Tot op ons uitstappunt volgens nog een paar mooie passages waar hen en der toch nog wat plastic moet bijeen geraapt worden.
ook na de kloof nog mooie passages
Toch heeft iedereen hier fantastisch gevaren en hebben we er allen van genoten. Even naar de camping een hapje eten en dan op naar de volgende rivier.
Wim
