Gisteren hebben we niet gevaren. We hebben Het heeft veel geregend onderweg en bij aankomst in Trun was het hard aan het gieten. Blijkbaar was dit hier al een tijdje aan de gang en het effect op de Hinterrhein was ronduit fenomenaal Het peil was een enkele meters gestegen en de rivier klom uit haar oevers tot in de omringende bomen. Een stroom van bruin water raast door de vallei en trekt op haar tocht al het losse hout mee. Aan de camping zien we een gigantische wals over de ganse breedte en horen we de keien rollen in de rivier. Oei, dit beloofd.
We rijden de vallei van de Medelsbach in. De naarstige Zwitsers ruimen snel de modder weg op de wegen. Het klassieke onderste kloofje heeft veel te veel water. We kijken hogerop. Uiteindelijk stappen we in op de Cristallina, een grote zijbeek van de Medel. Vanop de weg lijkt ze wel ok. Maar al snel blijkt dat ze even mooi is als haar naam: reeds voor het brugje hebben we 2 mooie passages op ons bord gekregen. Er zit ook best wel wat druk op het water. Het brugje zelf dragen we om.
De speeltijd gaat echter onverminderd verder en knappe technische slides, doen ons genieten. Het was nochthans een druilige, kille ochtend. De druk op het water verhoogd als de Medelsbach ons vervoegd. 100m verder moeten we eruit. Hier zit een klein kloofje met als invaart een grote (10m) onbevaarbare waterval.
De Medel wordt nu eerder een grote rotsentuin, waar je door kan slalommen tot het volgend veilig keerwater.
De druk is echter groot en af en toe gaat de neus van m'n Demon ongewild de lucht in. Ik kan gelukkig nog steeds voldoende controle houden en vij snel komen we op de parking waar we picknicken. Tijdens de shuttle meet ik dit stuk af: 150m voor 2,5km. Da's nog iets steiler dan de Tros Marets.
