13-05-2016
Little Mexico
Nu met filmpje!Een uitzonderlijke rivier in deze regio is de Rio Forcos. Uitzonderlijk omdat hij zelden water heeft, zeer afgelegen is en dankzij de vele mineralen in het water een uitzonderlijke bodem heeft gecreëerd. Ward en Birdy zijn gisteren al gaan verkennen om te zien of er water was. Het resultaat is positief en de rivier beschreven ze als little Mexico.
De verwachtingen zijn dus hoog als we met een intussen uitgedunde ploeg richting fiscal rijden. Van daaruit moeten we via een smalle steile piste tot in Bergua rijden. En van daaruit is het nog een half uur indragen.
Aan het begin van de piste zien we een boerderij met een jeep op het erf. We halen ons beste spaans boven om een lift naar boven te versieren. Zo kunnen we misschien tot aan de instap geraken. Het gesprek loopt moeizaam maar het blijkt dat hij met zijn jeep ook niet verder wil rijden dan Bergua. Veel winnen we hier dus niet mee. Dan maar met zijn allen terug de wagens in en voorzichtig naar boven.
Iets voorbij Bergua worden de wagens geparkeerd en beginnen we aan onze wandeltocht. Als we iets voorbij halverwege zijn vindt Ward de wielschijf die hij hier gisteren verloren heeft. Die wil hij terug; hij dropt zijn boot en loopt nog eens over en weer naar de auto's. Intussen laat de Spaanse zon zich van zijn beste kant zien en komen we fel bezweet aan de rivierbedding.
Ward en Birdy hebben niet gelogen. Een dergelijke rivier heb ik nog nooit eerder gezien. Het water is glashelder en de bodem is volledig bedekt met een ruwe beige laag. Die afzetting heeft ervoor gezorgd dat de rivier bezaaid is met mooie terrassen met daarachter telkens mooie watergordijnen.
Nadat we afgekoeld zijn beginnen we eraan. Het blijkt al snel dat deze ondergrond niet glijdt zoals we gewoon zijn. Van zodra je ook maar een beetje de ondergrond raakt, wordt je boot sterk afgeremd of blijf je volledig staan. Het euforische gevoel begint zo langzamerhand om te slaan in een gevloek en getier. Zeker bij Ward begint de maat over te lopen. Hij vloekt en tiert, na Georgië kan ik me inbeelden dat dit het andere uiterste is.
Gelukkig komt er dan een rivier bij die quasi even veel water draagt dan de forcos zelf. Vanaf nu gaat het heel wat beter. Volgens de rivierbeschrijving zitten we nu ter hoogte van Bergua. Achteraf gezien hadden we dus beter hier kunnen instappen en ons die indraag besparen.
De fun begint langzamerhand weer de bovenhand te nemen, zeker wanneer ook de eerste grotere drops zich aandienen. Eentje draagt iedereen (en is wellicht niet bevaarbaar) en eentje botst enkel 't rekkerken naar beneden. Alle andere zijn vlot bevaarbaar en bieden volop vertier.
De scenery is prachtig.
De terrasvorming in de bedding heeft zich dikwijls ook onderaan de slides gevormd. Deze vormen dan kleine walsjes die harder trekken dat wat je zou vermoeden als je het pelletje water over de slide ziet lopen. Zo plaatst 't rekkerken nog eens een sidesurf maar als hij er genoeg van heeft en eruit wil varen blijkt hij toch enige moeite te hebben. De grimace op zijn gezicht verandert gelijkelijk aan in een uitdrukking die schreewt om "heeelup". Gelukkig vindt hij de uitloop van de wals en spoelt hij er op eigen kracht nog uit.
Voor velen, en voor 't sjoep in het bijzonder, is intussen de pijp bijna uit als we eindelijk de monding in de Ara bereiken.
Het vergt enige aanpassing om nu terug op volume water te varen. Met onze laatste krachten doorboren we de golven en gaten en al snel arriveren we terug in Fiscal, alweer een prachtervaring rijker.
de samenvloeiing van de forcos (links) en de ara (rechts)
oef
Wim
