Urbi et Dourbie (Trajecten 2 & 3)

Dourbie: De onbetwiste parel van de Cevennen

Gisteren zijn we toegekomen in de Cevennen en tot menig vaarder zijn verbazing hebben we toen traject 2 gevaren en niet traject 1. Dit betekent dat we vandaag meer dan opgewarmd zijn om traject 3 te varen.

Om Joost de kans te geven om ook traject 2 te varen en vooral omdat dit ons gisteren zo goed bevallen is, besluiten we om vandaag traject 2 en traject 3 aansluitend te varen. Gisteren hebben we ongeveer 5 uur gedaan over traject 2 (dit voor slechts 4km dol watervertier). Er valt dus geen tijd te verliezen. Joost, Stef en Jo vinden dat 4 km voldoende is en besluiten enkel het eerste stuk mee te varen en te navetten voor het volgend traject.


omkleden in het zonnetje

Het eerste stuk hebben we gisteren gevaren, dus dat zou niet te veel verassingen mogen bieden, tot ik op de rivier zit, op dat moment lijkt de rivier een volledige metamorfose te hebben ondergaan, of wel is het mijn geheugen dat mij in de steek laat, want ik kan me eigenlijk amper iets van de passages herinneren. Slechts hier en daar gaat er een klein lichtje op.

De peilschaal duid 75 aan, gisteren was dit nog 80. Bij deze waterstand zijn sommige passages wat minder puchy, maar andere worden dan weer wat tricky-er.

volop zon op de rivier



De Faille de Cocailan ziet er vandaag nog iets schalkser uit als gisteren (indien dit al mogelijk was). Het rekkertje is ondanks zijn verzwikte voet, niet te stuiten en vaart de passage probleemloos als eerste af. Het Kapoentje dat gisteren nochtans de stopper ge?nspecteerd heeft langs alle kanten, beweegt gebogen armen op en neer, dit is in het algemeen aanvaard Nirjhariaans gebarentaal voor: "ik zie het toch niet helemaal zitten en denk dat ik deze passage ga overslaan, ondanks het feit dat ik deze zonder problemen zou kunnen varen hoor!".


deze keer toch maar niet

Joost heeft duidelijk de smaak goed te pakken, want hij vaart als nooit te voren, MR. GO-PRO is totally back!!! Alle passages gaan zo goed als vlekkeloos, hij tovert zelf af en toe een perfecte rol tevoorschijn. Tegen het einde is zijn reserve helaas wat op en moet hier en daar is zijn sinussen spoelen, zijn zwemstijl is echter ook nog steeds van het echte olympische Michael Phelps niveau.

Jo die gisteren in Pan een doodlopend straatje opzocht is daar gisteren blijkbaar iets vergeten, want ook vandaag komt hij hier terecht. Broer Stef schiet hem te hulp, wat is die broerderliefde toch mooi.

Tegen het einde van traject 2 ben ik plots getuige van enige typische Nirjhariaanse chaos. Een boom blokkeert de passage, ik ben toeschouwer van een massa felgekleurde plastic en vleesgeworden emoties die zich verstrengeld hebben in dit onschuldig obstakel.


plastic alarm

Na dit heuvel te hebben gepasseerd, zie ik tot mijn verbazing een kapoentje baden in een babystoppertje. Ik heb nog even tijd om een babbeltje te doen en vraag of hij eventueel zin heeft om mee te liften met mijn boot, maar hij slaat resoluut dit aanbod af en zegt dat hij nog even blijft zitten. Iets later besluit ik dat we geen tijd hebben voor relaxatiebaden en verzoek hem toch vriendelijk te stoppen met spelen. Ik gooi hem een eindje touw toe, koppig negeert hij volledig dit touw, er rest mij ??n optie en dat is hem met koppige attitude en al uit de beek te vissen.

Na een versterkende lunch in een zalig Ceveniaans nazomerzonnetje vertrekken we voor traject 3. Volgens de beschrijving is dit stuk een pluske meer dan het vorige stuk. Het begin is vrij eenvoudig, maar het debiet laat geen twijfel bestaan, bij versmallingen, of drops is de Dourbie geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. De eerste zware passages bevindt zich nadat een beekje bij de dourbie stroomt aan de linkeroever, Mr. Guide gaat uit op verkenning en doet teken om naar rechts te boofen. Enkel Wim en Bruno hebben de passage bekeken, maar blijkbaar is dit geen verzekering van een vlotte afvaart, want precies zij twee komen in de problemen.




tiet moet vechten om uit de klauwen van de wals te blijven

Bruno kan zich al rollend en steunend redden, maar Wim heeft een handje nodig van Jorg, die zich ontpopt tot Presidenti?le wacht. De toon is gezet!!

De Dourbie, is zelden te varen, we danken dan ook de Cevenolgoden, voor deze prachtige waterstand. Het wordt ons allen echter al snel gewaar dat het extra pluske geen overschatting is en verschillende malen worden ik en mijn teamgenoten op de proef gesteld, er wordt volop gescout, gerold, gezwommen, omgedragen, beveiligd en touwen geworpen. De prijs is ??n kapotte peddel, ??n verloren peddel en ook ik ben na een totaal on-effici?nte reddingspoging van het rekkertje mijn werptouw kwijt.


vanaf hier gaat het duidelijk een trapje hoger




reddingsactie van birdy

Dit alles blijkt onze president niet te bekoren en hij besluit dat zijn vaardag er op zit en besluit uit de vallei te klimmen. Misschien voelde hij het in zijn ellebogen dat het tijd was om te gaan, want een paar passages verder wacht de Casse couds, een smalle richel die perfect in het midden gevaren moet worden, is het enige wat je ellebogen kan beschermen tegen een val tegen een ellebogen brekend onaardigheidje. Sommige denken dat hun ellebogen gemaakt zijn van gesmeed staal en proberen de rots te verpulveren, helaas ...

Het is ondertussen een uur of 4, het begint stillekes aan donker te worden, wanneer we plots de blinkende schalkse oogjes van het kapoentje en choufke zien in het struikgewas. Onze heldhaftige navetteers zijn ons tegemoet gekomen op de rivieroever. We zijn volgens hun nog verschillende bloedstollende passages verwijderd van de uitstap.




Tiet raket







Bij Flipper zijn we aan de laatste 3 passages aangekomen, gezien de eenvoudige portage en omdat tijd dringt, begint iedereen deze onmiddellijk om te dragen. Ik kijk naar Birdy en Birdy kijkt naar mij, op dat ogenblik van gemeenschappelijke verstandhouding, weten ik en Birdy dat WIJ deze passage niet omdragen. Flipper is genaamd naar een flipperkast en ook wij botsten van de ??ne steen naar de andere en komen geschud maar heelhuids beneden aan.

De volgende passage is de Sanglier, blijkbaar zit er ergens onderaan een onderspoelde rots aan de rechterkant, opdracht is over de autoboof knallen. Van op de rivier is de autoboof een beetje hoger als gedacht, maar iedereen komt deze behoorlijk af.

Nu wacht ons nog enkel de dwangpassage, de Bazar a Bulles, volgens het boekske is deze niet om te dragen, maar dan hebben ze nog niet van Vonkel het omdraagwonder gehoord, met enige hulp van het rekkertje en een reuze eskimo start slaagt Vonkel erin om het geschreven woord te ontkrachten. De passage zelf is veel eenvoudiger, aan te varen rechts en dan knallen door de stopper aan de landing. De stopper is behoorlijk heavy, waar niet ??nvoudig uit te zwemmen valt. De rest van de overgebleven vaarders knalt echter ??n voor ??n ongehinderd door de stopper, Birdy blijft als laatste boven. Aangezien Birdies kinderbootje nogal snel blijft plakken, haakt Bruno mij vast, ik ben plots gepromoveerd tot levend aas, indien Birdy gaat zwemmen moet ik mij opofferen en in de wals varen om hem eruit te vissen. Met bang hart zie ik Birdy komen, helaas niet helemaal recht, ... oef Birdy geraakt toch ongeschonden door de stopper. Dit levend aas, blijft nog even droog.

Aangezien het ondertussen al bijna volledig duister is en we morgen de volgende twee trajecten gaan varen van de de Dourbie, laten we de boten achter en beginnen aan de niet te onderschatten uitklim. Eenmaal puffend boven gekomen vinden we onze president aan een knisperend kampvuurtje, aan het socializen met een paar Franse kajakkers.

Ward

Footage komt als ik eindelijk een degelijke internetverbinding heb (of is op mijn werk passeer)

Bekijk op Nirjhara-Maps

Dourbie, Parcours 2
Dourbie, Parcours 3

Medevaarders