10-11-2015
Alarm in den Tarn
9 grote en één klein Nirjharaantje gingen eens naar de Tarn.White Water Kayak - France (Cevennes): Doubries, Tarn - class V from joost caubergs on Vimeo.
Nirjhara Kayak club Belgium
2015 - Kayak @ France, region Cevennes. Rivers Doubries & Tarn
Na één of twee pizza's (of een halve voor ons kapoentje) zijn de inwendige Nirjharanen hersteld en zetten we koers naar de camping op Pont-de-Montvert. Het kapoentje haalt nog een buitgemaakte fles Russisch vocht boven en de Vonkel tovert nog een scheutje Havana op tafel. Het weer was de laatste dagen geweldig, en ook nu is de temperatuur aangenaam om 's avonds nog wat te blijven palaveren, maar iedereen is moe en daarom zoekt iedereen snel zijn werptentje op.
Voor ik ga slapen, herinner ik mij de verhalen van mijn pa dat hij nog nooit zo koud heeft gehad als die nacht aan de Tarn. Dat lijkt zeer ongeloofwaardig als om 10 uur de temperatuur nog 12°C is. Niets is minder waar, als de nacht op zijn donkerste is en alle nirjhariaantje hun oogjes toe hebben en liggen te ronken, laat de vallei van de Tarn zijn ware gezicht zien en valt de te temperatuur terug naar het vriespunt. Ik heb alle lagen en slaapzakken nodig om de nacht door te komen. De volgende dag is al het kajakgerief bevroren en staat er een laag ijs op de kajaks, de wodka is nu eindelijk ook op de perfecte temperatuur.
.jpeg)
Time to Gear Up!!
Vlak aan de camping ligt de eerste versnelling al te brullen, met een fokkietje in de hand ga ik alvast een blik werpen. De passage is niet van de poes, een val van een vijftal meter, een autoboof halverwege en verschillende rotsen aan de landing maken dit een potentiële ruggenbreker. Ik denk echter een lijn te zien langs volledig rechts, via een kanaal waar twee stoppers in zitten kan de autoboof vermeden worden. Samen met het ontwaken van de zon ontwaakt ook de rest van ons team. Na een versterkend ontbijt, wordt de versnelling nog eens door iedereen bekeken. Het resultaat is dat iedereen zijn rug lief heeft en beneden de camping instapt. Ik kan het echter niet laten en besluit er toch voor te gaan, Kapoentje en Birdy beloven ervoor te zorgen dat als het misloopt ik toch in zo weinig mogelijk stukken aan de kant geraak.
Ik vaar aan, kan mijn lijn halen, val in het kanaal op rechts, de gaten geraak ik zonder erg voorbij en knal keihard naar beneden, klaar voor de impact, ... gelukkig land ik op water en niet op de rotsten!!!
We sluiten aan bij de rest van het team, de toon is gezet, de Tarn is niet alleen magnifiek mooi, maar ook een ongelooflijke kick-ass beek.
De Tarn passage per passage beschrijven is onbegonnen werk tenzij je een verslag van 100 paginas wil lezen. De eerst volgende vette passage is de Goufre de Meules, iedereen stapt onmiddellijk uit en draagt over tot halfweg de passage waar een dubbele S-bocht overgaat in een een adrenaline-overdosis slide. Mr. Guide die ons de laatste dagen steevast perfect geleid heeft gaat als eerste de slide af, maar zijn spatzeil plopt open bij de aankomst en ligt wat te zwalpen in een turbulente keerwater.
Ik spring onmiddellijk in mijn boot om hem te gaan helpen, haast en spoed is voor de rug niet zo goed en ik vergeet naar voor te leunen bij de landing en krijg een zware slag in de rug.
Ik probeer Bruno wat te helpen met water hozen, wat niet al te succesvol is. Als twee dronken kajakkers op leeftijd geraken we echter in kalmer water. Het kapoentje is next, die knalt met zijn gigantisch gestalte naar beneden, gaat om en probeert nog de rotswand al rollend te verpulveren met zijn pro-peddel. De rots wil niet wijken, maar helaas wel zijn schouder. Kapoentje werpt zijn handschoentjes in de ring en besluit dat de rest van de Tarn voor een andere keer is. De rest van het team knalt vervolgens naar beneden.
Wim raket
Joost en Jo halen hun beste canyoning talenten boven en dalen links van de slide naar beneden op hun werptouw.
Stef gaat een beetje verder aan de kant en begint aan zijn climb of shame uit de vallei, één nirjaraantje uit nog 9 nirjharaantjes te gaan.
De Tarn gaat verder met ons uit te dagen, ons te verbazen van de pracht van de Cevennen, maar probeert ons ook geniepig één voor één te schakelen. Hoort aldaar de Trompet al schellen in de verte. De meesten van ons zijn echter doof voor de muziek van de trompet en besluiten zich niet te willen laten vangen door dit muzikaal geweld en dragen bij voorbaat om. Ik Birdy en Jorg willen dit pareltje toch een kans geven. De meeste bezorgdheid betreft een stopper in het midden van de passage, het gat aan het einde wordt amper een blik waardig gegund, eens we daar zijn, maakt het toch niet veel meer uit.
Jorg vaart als eerste, de Trompet is eigenlijk één lange slide in een smal kanaal, in het midden zit de eerste stopper, Jorg gaat deze stopper probleemloos voorbij maar wordt dan aan lichtsnelheid in het zwart gat aan het einde van de trompet gekatapulteerd. In eerst instantie spoelt hij er bijna uit, maar besluit dat het toch wat lang duurt en besluit toch uit zijn boot te kruipen. Het rekkertje die van de zeldzame gelegenheid dat Jorg in het sop ligt, wil profiteren, besluit dat één keertje niet genoeg is en werpt hem een rekkertje toe en trekt hem terug in de rappel. Ik zie dit alles van boven aan de passage gebeuren, Jorg gaat vervolgens diep, maar dan ook heel diep!! Hij komt verschillende zenuwslopende seconden later een vijftal meter verder al proestend boven.
De volgende kandidaat is het Birdygevaar, ook hij passeert de eerst stopper probleemloos, maar ook het Birdygevaar laat zich vangen en blijft plakken in de stopper, hij spoelt echter probleemloos door en enkele rolpogingen verder en met (of zonder) enige assistentie van Vonkel zit hij weer recht in zijn boot.
De Trompet heeft zijn laatste tonen nog niet uitgespeeld, Mr. Go-Pro struikelt bij de portage en doet zich lelijk zeer, resultaat: weer een nirjaraantje minder. Joost kan aan zijn eigen climb of pain beginnen uit de vallei.
De Tarne is vervolgens één lange opeenstapeling van schitterende passages, er komen slides, drops, mooie versnellingen, boulder gardens, ...
Bruno op den olifant
Af en toe hebben we wel eens een communicatieprobleempje, vooral Jorg begrijpt niet altijd de Byrdiaanse beschrijvingen. Ook een zwemmetje hier en daar zorgt er voor dat de aandacht niet verslapt. De Tarne probeert maar Nirjhara houdt stand, de eindscore Tarne: 2 Nirjhara: 8!!
Na de aankomst, voor de verandering niet in de duisternis, wordt het kamp opgebroken, gaan we alle achtergebleven vaarders en kajaks opzoeken en zetten we koers richting België. Joost is geradbraakt, een veldslag verloren, maar de oorlog is nog niet voorbij, Joost we zijn blij je terug in onze groep te hebben, je wraak komt nog wel. Sommigen onder ons zijn na enkele uurtjes op de baan zodanig uitgeput dat elke plaats goed is om te slapen, desnoods op de pechstrook. Gelukkig zijn er ook nog verstandigen onder ons en zoeken we een idyllisch plekje op vlak bij een steenverwerkingscentrale, gelukkig is het woensdag een feestdag en kunnen we rustig slapen. De volgende morgen zetten we met een zwaar gemoed, maar met prachtige herinneringen de reis verder huiswaarts.
hieronder een gepimpte video impressie van Joost Alias Mr GoPro alias Dart Vader
