steep creeking zonder boot

het plan voor vandaag: in de voormiddag canyoning, in de namiddag varen.

Voor enkele debuten in de canyoning wereld wordt voorkeur gegeven aan een canyon met veel glijden, springen, ... ipv rappellen. Gelukkig is er nu net zo'n canyon in de vallei naast deze waar onze camping is.

Hoewel het in afstand niet ver is duurt het toch even vooraleer we aan het instappunt komen. Dranghekkens versperren de doorgang en aan een bord hangt een duidelijk verbodsteken. Blijkbaar is er iets loos met de dam boven en wordt te veel water geloosd om canyoning mogelijk te maken.

Dan maar naar de Vallouise vallei waar jommeke ook een mooie canyon weet zitten. Tegen dat we daar aankomen en aangekleed zijn is het al ver middag... Van dat kajakken zal dus al niet veel meer in huis komen.

Het begint rustig; wat door het water klieven, glijden, kruipen. Hier en daar een kleine rappel.









In het tweede deel van de canyon volgt de ene rappel de andere op. De ene al wat gemakkelijker dan de andere. Jolijt alom als tijdens een afdaling iemand zijn voeten weggemaaid worden door het water.





Voor sommigen is dit meteen een stapje te hoog en volgen de escape route, de rest ploetert verder.











Na enkele uren zwoegen zijn we terug beneden en rijden we terug naar de camping. Daar zullen ze intussen ook wel al door hebben dat de kajak aktiviteit van vandaag zal afgelast zijn. Wat ze dan wel gedaan hebben intussen is mij een raadsel.

Medevaarders