De Sardige en het bovenstuk van de Dorne zit achter de kiezen. Nu is het te laat om nog naar een andere vallei te rijden waardoor we besluiten het middenstuk ook te verorberen.
Volgens de gids is de instap van het middenstuk een 500 m verder dan de uitstap van het bovenstuk. Als echte luxebeesten worden onze boten met de remorque 500 m verder getransporteerd door de afhakers terwijl de diehards rustig kunnen doorwandelen naar de instap. Ondertussen spelen we nog gauw wat brood en snacks naar binnen om opnieuw wat op krachten te komen en zien we ook waarom we die 500 m moesten wandelen. Tussen de twee stukken zit een grote stuw met daarachter een lelijke scherpe stenentuin.
Al snel liggen we weer op het water en zetten we onze tocht verder. Enkele bochten later lijkt het wel alsof we op een totaal andere rivier zitten.
Op het bovenstuk moesten we elke paar 100 m uitstappen om te scouten en was de rivier nog vrij smal. Hier is de rivier merkelijk breder geworden en kunnen we de meeste passages vanuit de boot verkennen. Het doet ons deugd om nog eens op dergelijke manier te kunnen varen, echt Chillen.
Alhoewel, een stevige S-bocht doet het rekkerke toch nog eens uit zijn boot komen en mij overkomt hetzelfde nog een eindje verder, zo relaxed was het dus ook weer niet.
We zetten ons opnieuw wat scherper in de boot en werken de rest van het traject af. Of tenminste toch bijna. Enkele 100 m voor de eigenlijke uitstap zien we de shuttle bunny's met de remorque aan de kant staan en begint het alweer te schemeren. Tijd om uit het water te komen. Wat een prachtige dag was dit weer?