Ruisseau de Sardige + bovenstuk La Dorne

Glueyere 13,5m³, Eyireux 35 m³ in Challard: De klassiekers staan (heel) hoog maar dat opent perspectieven voor de zeldzaam te bevaren zijbeken.
De Ruisseau de Sardige is er zo één. Na wat zoeken vinden we de instap. Vijfhonderd meter omhoog het bos instappen (op een mooi wegje bomvol kastanjes) om dan, net boven een mooie passage aan de rivier te komen.

Vier franse kajakkers die ook bij ons op de canping staan zijn er al en maken zich klaar. Ze bevestigen de Franse kajak-clichés: zo zot als een achterdeur, zeer joviaal en niet echt fanatiek wat betreft de staat van hun materiaal. Nat neopreen aantrekken doen ze wel net zoals wij: met veel gezucht, gekreun en lawaai. Eén van hen heeft een neopreen pak waar meer gaten in zitten dan in Emmental van den Aldi. Wanneer we hem vertellen dat Menno zijn lek droogpak wat verder in de afvalcontainer ligt gelooft hij ons amper.

De fransen zetten voor de eerste passage wel de lijn uit: gewoon doen. De passage is een dubbele glijbaan (8 en 6 meter) met een nogal vieze start waar je erg weinig kan doen. De sfeer is nogal canyon-achtig... dat ligt me dus wel (en vermits je niet veel kan doen bij de invaart kan je ook niet veel misdoen). Ik kom er goed door en nadat de fransen een tak over glijbaan 2 hebben weggezaagd is ook die baan vrij voor aqualibi-plezier.



Net canyoning...



Spatzeil los bij Bert...



Dubbele glijbaan...



Pret na aqualibi-plezier

De rivier blijft continue stenen, versnellingen, sprongetjes en hier en daar wat hout aanbieden. Harry (uitgeschakeld door rugproblemen) volgt met de wagen. Aan een sprong geeft hij aanwijzingen. Blijkbaar erg nuttig want mijn voorgangers zie ik zonder problemen de sprong maken. Ik maak me dus niet te veel zorgen en vaar het keerwater voor de sprong in. Efkes uitstappen en gaan kijken was beter geweest: ik spring te veel naar links, boof niet goed genoeg en blijf stom in de rappel steken. Het duurt veel te lang voor ik weer boven kom en ik ben blij dat de rappel me niet op een tweede rondje trakteert. Aan Bruno zijn puntje kom ik er uit en het duurt nog even voor we de boot aan de kant hebben (Jorg maakt er eerst nog misbruik van om over de rappel te varen).

Bij één van de daarna volgende passages ga ik nog eens zwemmen. Het vertrouwen is duidelijk in de vorige rappel blijven hangen en als Gert stopt omdat er een barst in zijn boot is gekomen stap ik mee de rivier uit.

De laatste kilometer doen we te voet. Ook een aangename sport.

Net voor we bij de uitstap zijn komen onze Franse vrienden met de auto terug van de navette. Op het dak van de auto ligt een oranje droogpak uit te waaien. Wellicht moeten er eerst wat hollandse geurtjes uit...

Jan

Bekijk op Nirjhara-Maps

Sardige, klassiek stuk
Dorne, bovenstuk vanaf samenvloeiing Ruissieau de Sardige

Medevaarders