Een half uur voor het uur van samenkomst krijg ik een telefoontje van pepe dat hij net een accidentje gezet heeft en dat zijn auto moet weggesleept worden. We herorganiseren ons om hem op te pikken en we splitsen ons op in twee teams.
Met een half uur vertraging kan team 1 richting Morvan vertrekken...
De eerste ochtend ziet er mooi uit. Mooie blauwe lucht met slechts lichte bewolking.
Een van onze nieuwelingen, Hans, is met zijn old-timer alleen opgereden. Hij is al helemaal in vakantiestemming.
Voor de eerste ochtend is ontbijt gereserveerd in het kasteel. Alhoewel, gereserveerd...
Goed geslapen, goed ontbeten, het zonnetje is van de partij. Nu het water nog. Oeps probleempje. Ze krijgen de sluizen niet open. Wachten maar.
Terwijl we de tijd prettig vullen zien we enkele keren iemand passeren van EDF en na enkele uren zien we het water eindelijk stijgen. Oef! instappen.
Hoewel heel goed gestart gaat Hans eens zwemmen en pakt hij een schrik.
Opgelet voor minibussen op het water.
Hans zit terug in de boot maar voelt zich niet op zijn gemak.
Voor de rest van het team gaat het voortreffelijk. Ook met onze andere nieuweling Tom. Hij groeit zienderogen.
Zelfs op de perte de veau, wellicht de moeilijkste passage van de heel rivier, brengt tom het er perfect vanaf. Maar kort daarop gaat hij toch om, wil eskimoteren maar raakt hierbij met zijn voorhoofd de rotsen. Een diepe wonde als gevolg.
Ik hoop eindelijk eens mijn huidlijm te kunnen uittesten maar de wonde is veel te diep voor dit experiment. Er zit niets anders op dan inpakken en zo vlug mogelijk naar een hospitaal om te laten naaien.
de rest geniet verder.
gelukkig beseft Tom dat zijn accident stom toeval was en laat hij de moed niet zakken. Dit verlof is voor hem voorbij maar hij komt terug en zijn wraak zal zoet zijn...
Hierop herdopen we hem bij nirjhara dan maar als Piet (Piraat).