Na een prachtige avond in de Ossola vallei met gepofte kastanjes voor het Cevennengevoel en ditto ochtend met mooie zonsopgang waren we klaar voor de Verzasca.
Na very low water run op de Ribo en laag water op de Rovana dachten we klaar te zijn voor iets meer water op de Verzasca (12m3/s). Ambitieuze doelstelling was de middenloop te combineren met de benedenloop en deze laatste eindelijk eens volledig af te vinken.
12m3/s is laag voor de middenloop maar laat grotendeels toch cleane lijnen toe en geen excuses om niet alles te varen.
Wim en Peter als Raptor vaarders van nature al wat luier slaagden er toch al in om de adrenaline wat te doen stijgen met wat bijna undercut exploratie en enkele zwemmekes voor Peter die toch nog wat slaap in te halen had blijkbaar na de lange rit van de dag voordien.
Aangekomen aan de start van de benedenloop leek de 12m3/s toch een respectabel waterstandje en de Lucifers slide noopte reeds tot een eerste omdrager, het begin van een zekere routine? Vervolgens de grote waterval in een kloof, weinig discussie, en daarna een fotogeniek kanaal met 50% rolkans volgens de beschrijving, laat ons zeggen dat we dit tot de volle 100% hebben opgekrikt.
Daarna een kleine dubbeldrop tussen wandjes, waar in de eerste sprong perfect een Salto bleek te passen. Verder dan overgang van sidesurf naar frontloop ben ik helaas niet geraakt en na snok aan de lus bleek een groot deel van het water ook nog eens in een syphon terecht te komen, good times!
Dan het normale hoogtepunt van de Verzasca, Lavertezzo brug met aanmoediging van vele schaars geklede dames en het ultieme reisdoel voor Birdy en Peter. Door de vrij lage temperaturen bleef alles helaas toch redelijk beschaafd. Birdy vindt nog een bevaarbare route op de eerstvolgende versnelling maar de vermoeidheid begint toch al wat toe te slaan en dit zijn ook wel echte klasse 5 versnellingen: screw up and it is going to hurt big time...
We dragen een volgende klasse VI drop om en Wim beslist direct verder te lopen naar de auto. Ook Birdy begint wat flauwkes te doen maar kan toch nog overhaald worden om het laatste mooie stuk mee te varen.
Finaal terug in de boot ziet hij het toch niet meer zitten maar helaas, we zitten opnieuw in een soort kloof en de enige uitweg is varen, een vette slide op zicht, nice! Even verder zien we dan toch een uitgang naar de weg en met pijn in het hart skippen we de laatste 500meter, 't vat was af en deze rivier tolereert geen fouten.
Peter eet Pizza Tonno; de everzwijnen zijn gewaarschuwd!